St Albans

 ...  And St Albans is not far away... dat is een regel uit een liedje en ik kan me maar niet herinneren welk liedje en ook niet van wie. Ik dacht eerst Cat Stevens, maar die is het geloof ik toch niet. Wel uit die tijd.
Het blijft maar in mijn hoofd zitten.

Maar goed, ik was er dus echt.
St Albans was inderdaad not far away. Ongeveer 20 minuten met de trein vanuit London.
Een leuke oude stad vond ik het. Er was die dag een grote kerstmarkt, die wij grotendeels niet hebben gezien.
We gingen er rondwandelen en bezochten tenslotte de kathedraal van St Alban.
Die Alban, dat was me er een.
Hij leefde in de 3e of 4e eeuw.
In Verulamium, een plaats aan het riviertje de Ver.
De Romeinen waren daar toen aan de macht.
Nou, die Alban ontmoette een christelijke priester, die werd vervolgd.
Hij was diep onder de indruk van de man,  bood hem onderdak en werd zelf ook maar meteen christen.
Toen de Romeinen naderden, trok Alban de jas van die priester aan, waardoor híj werd opgepakt en niet de priester. Alban kwam voor de rechter en kreeg de doodstraf, onthoofding.
Hij werd naar de executieplaats geleid, kreeg onderweg dorst, bad tot God en ja hoor, er ontsprong een bron aan zijn voeten. En er groeiden rozen, ja rozen ook.
Hoe dan ook, op die plaats werd een kerk gebouwd en later een abdij.
In de loop der eeuwen  werd er gesloopt en vernietigd. vervallen en hersteld en nu staat er weer een hele nette kathedraal. Een hele grote ook.

Wij bezochten er de schrijn met de overblijfselen van Alban. Ja, we waren er nou toch.

Die schrijn wordt nog steeds door vele pelgrims bezocht.
Enfin, zo kon het gebeuren dat wij ook nog even echt pelgrim werden. We kregen zelfs een echt pelgrims-insigne.

Nog veel leuker was dat er in de kerk, in een zijbeuk,  een bijeenkomst van de plaatselijke elite aan de gang was.
Iets met een jaarlijkse traditie, maar wat nou precies werd me niet helemaal duidelijk.
Maakte me trouwens helemaal niet uit hoor. De mensen zagen er prachtig uit en wilden best op de foto. Leuk om daar even rond te mogen kijken. En zo had ik toch mooi weer twee hoeden te pakken.
De functie van de man ken ik niet, maar mevrouw vertelde me dat ze de burgemeester van Hertford is.