Toch nog even terug

Toch nog even terug naar het Amsterdamse Begijnhof. Dat komt doordat ik er op weg naar de kunstgeschiedenis iedere week even loop.
Ik kan er ook omheen lopen, maar dat doe ik niet, het is er mooi in deze tijd van het jaar. Mooi en stil.
Begijnen, zo las ik, waren vrouwen, zoals Cornelia Arents. Vrome, katholieke, alleenstaande vrouwen die goede werken verrichtten, maar die niet in het klooster wilden leven.

De laatste begijn overleed in 1971, maar tot op de dag van vandaag wonen er alleen vrouwen in het hof.

En dan is er nog het zogenaamde Houten Huys, de voorgevel daterend uit ongeveer 1530.
Ik moet zoiets altijd even tot me door laten dringen: 1530. Dat is toch wat hè.
Ongelooflijk dat zo'n huis er nog gewoon staat.
Gerestaureerd natuurlijk, maar toch.
En dan is het niet eens het oudste huis van Amsterdam. Dat staat namelijk in de Warmoesstraat.
Het is  ook bijzonder hoe men tot zo'n datering komt.
Dat heet  dendrochronologie. Houtmonsters dateren aan de hand van de groeiringen in het hout.
Wetenschap mensen, wetenschap.
Tot voor kort had ik van die dendrodinges nog nooit gehoord. Maar nu wel en ik vind het zeer interessant.

Verder heb je nog de Begijnhofkapel.
En er is een muur met een aantal oude gevelstenen. Met bijbelse voorstellingen.
Voor gevelstenen moet je trouwens niet bij mij zijn hoor. Klik bij blogvriendin Ferrara maar eens op Gevelstenen van overal. Je weet niet wat je ziet.

Toch, het allermooist, is het Begijnhof zelf.   Het is maar een kleine omweg als je toch in het centrum van Amsterdam bent.