Beslissingen

Vorige week liepen we om half zeven 's morgens langs ons museum.
Het was natuurlijk nog dicht op dat tijdstip en het is verder ook nog dicht. Tot 2 juni.
Dan gaat het open.

En ook vorige week was het de week van de beslissingen.
Eerst had ik een gesprek met iemand van Huis Bonck. Een goed gesprek met als conclusie dat ik nog niet ga beginnen. 
Dat was een.
Vlak daarna kregen we allemaal een gesprek met een leidinggevende van het museum. Mijn man en ik voerden het gesprek samen, want we 'werken' er allebei natuurlijk. 
Ons werd verteld wat er allemaal gebeurd is inmiddels en hoe ze de openstelling zien, wat er veranderd is, wat er aangepast is. We hadden dat ook al allemaal op papier gekregen.
Het was alles bij elkaar heel wat.
We krijgen de indruk dat er heel goed over is nagedacht en dat het goed geregeld is. Buiten komt een infopunt, er zijn vaste looproutes, een aparte in-en uitgang, de zolder is gesloten, overal staat gel en er mogen maar weinig mensen tegelijk naar binnen.
Er wordt gewerkt met tijdsloten en je kunt alleen online reserveren.. Er wordt een beperkt aantal mensen toegelaten.
En aan het eind was daar natuurlijk de hamvraag: zien jullie het zitten om weer te beginnen?
Daar hadden we van tevoren natuurlijk al lang over nagedacht en ons antwoord was: Nee, nog niet.
Het voelt niet goed, om weer te beginnen.
Ik vind dat er uiterst zorgvuldig is nagedacht en gehandeld. Er was een dik protocol, waarin alles is vastgelegd. Het lijkt me niet erg link.
Maar toch... het voelt niet goed. Het is te snel. Voor ons is het te snel. Ik vond het moeilijk om nee te zeggen. Heel erg moeilijk.
We hebben nu afgesproken dat we 1 juli een nieuw besluit zullen laten weten. Overigens werd er op geen enkele manier druk uitgeoefend, wat ik zeer waardeerde.
Het is logisch dat dat niet gebeurt hoor, maar toch. Er zijn natuurlijk wel mensen nodig en als iedereen nee zegt, kan het museum niet open. Zo simpel is dat.

Westfries Museum, Hoorn

Ik hoop maar dat ik volgende maand wél durf...