Nog niks

Wat betreft Mevrouw Meerkoet: de spanning stijgt!
Iemand noemde het in de reacties gisteren al een cliff-hanger. Dat vond ik grappig.
Maar ik moet jullie teleurstellen. Ook gisteren was er niks.
We gingen niet 's morgens vroeg bij haar kijken, we maakten een wandeling over de dijk, richting het centrum. De andere kant op.
Daar was ik al negen weken niet meer geweest. We wandelen al negen weken in de polder. En die is mooi hoor. Gelukkig.
Maar we doen het om zo min mogelijk mensen te treffen, daarom gaan we ook zo vroeg.
Nu dus naar de stad en dat werd onze rustigste wandeling tot nu toe.
Dat had ik niet verwacht.
Op de dijk was het stil en in de stad ook.
We liepen langs de Hoofdtoren, we liepen langs Huis Bonck, we liepen langs het Westfries Museum en terug door de normaal gesproken drukste winkelstraat.
Maar ja, onze wandeling speelde zich af voor half acht en het was nergens druk.
Met overal heel veel ruimte om eventueel uit te wijken en geen wielrenner te bekennen. Het voelde zeer vertrouwd.
Langs de dijk was van alles gaande, daar zal ik het later nog wel eens over hebben.

Het was fijn om alles weer eens even te zien. Helaas was er op de terugweg een of andere mafkees, die zonder enige noodzaak, ineens van richting veranderde en mijn man bijna omver liep. Hoezo anderhalve meter?
Maar ik heb me zo opgewonden over het incident, dat  het laatste stuk vervelend was. Ik wilde alleen nog maar naar huis.
Toch, net als gisteren, ben ik, toen ik afgekoeld was, tegen de middag, op de fiets toch nog even naar het nest gaan kijken.
Ze was er weer niet, mevrouw Meerkoet.  Ze was een stukje aan het zwemmen.

Nou, wordt vervolgd.