Aan de deur wordt gekocht

Toen ik een kind was, kwamen er bij mij thuis nogal wat mensen aan de deur.
De groenteboer, die kwam zelfs met paard en wagen en als hij in een goeie bui was, mocht ik soms wel eens een stukje meerijden.
De melkboer kwam en verkocht aanvankelijk nog losse melk. Zo'n kan, met zo'n deksel met gaten herinner ik me. Ook flessen trouwens, glazen flessen met een capsule. Ook voor vla en yoghurt.
De voddenman en de schillenboer. De kolenboer ook. En de bakker (niet de broodboer).
Allemaal aan de deur. De meeste moeders waren gewoon thuis, dus dat kon allemaal  makkelijk. Ik denk dat mijn moeder alleen maar naar de slager hoefde, want zij liet de boodschappen van Ah bezorgen. Ik heb haar boodschappenboekje nog.
Gezellig was het misschien ook wel, er zullen best wel wat praatjes gemaakt zijn. Ik vond het als kind ook leuk als ik de melk mocht halen.

In Hoorn rijdt al zo lang ik me kan herinneren een (elektrisch) wagentje van Bakkerij Otten.
Bakkerij Otten is een uitstekende bakker. Hij zit helaas niet in onze buurt, dus ik ging er wel eens een enkele keer iets kopen, maar niet vaak.
Ik ben ook wel een paar keer in de bakkerij geweest, met een klas. We kregen dan altijd een superleuke ontvangst.

En verder zag ik die kar wel rijden, maar ja, eerst werkten we nog gewoon en daarna waren we toch ook wel erg vaak weg. Dus ik was geen klant bij Otten.
Maar nu, in deze Coronatijd, leek het me mooi makkelijk. Als ik niet per se  in een winkel hoef... zal ik het zeker niet doen.
Sjaak kwam altijd al aan de deur bij een van mijn buren en vorige week hebben we gevraagd of we er voortaan bij mogen.
'Dat is prima' zei de man die je hier ziet. 'Ik ben Sjaak en jullie zijn welkom.  Het is dezelfde prijs als in de winkel hoor en dan bel ik voortaan altijd even bij jullie aan en ik zie wel of jullie komen'.

Zo makkelijk en zo aardig, die Sjaak. Ik ben er hartstikke blij mee.