Bezoek

Dit lieve kleine mannetje hadden we sinds 8 maart niet meer gezien. Bijna drie maanden heb ik hem niet gezien. Van de bijna vijf maanden dat hij er is.
Maar nu was hij er hoor, onze Arthur, voor het eerst bij zijn opa en oma in Hoorn.
Odin was er natuurlijk ook en Bart en Agnes, maar we hebben absoluut geen leuke foto's gemaakt. Heel raar, zij niet en wij ook niet.
Maakt natuurlijk niet uit, want we hebben hem heel goed kunnen bekijken. Nog niet kunnen aanraken, maar het was toch al veel beter dan via videobellen.

Videobellen...hier wordt Odin  voorgelezen door mijn man. Het is een boekje dat hij zelf ook heeft, in het klein. Kon-ie precies 'meelezen'.
Odin had ik al eerder in het echt gezien. Dat was toen hij bij zijn nichtjes logeerde en ze alle vier hier waren.

Nog even terug naar Arthur. Hij is zo lief. Hij lachte naar me en naar Frits. Dat deed hij niet via dat videobellen. Maar nu lachte hij, voluit.
Ik heb zelfs nog een eindje met hem gewandeld. Ik vind het altijd zo mooi als een baby langzaam in slaap valt. Even weer de ogen open en dan weer langzaam dicht, nog even open... slapen. Die wimpers op die wangetjes.  Zo lief.
Het was een heerlijk bezoek.  In onze zonnige tuin. Onder de rozen.

Dezelfde middag kwam onze jongste zoon Dirk ook nog even langs in de tuin. Ook onder de rozen.
Het was een fijne dag. Maar gek, we waren aan het eind van de dag allebei gesloopt. Niks meer gewend, dat zal het zijn.
(wordt vervolgd)