Soms

Als ik eerlijk ben startte ik deze wandeling een beetje met mijn ziel onder mijn arm. Mijn man ging hardlopen en ik ging in mijn eentje. Echt, ik had zo geen zin. Maar ja, ik moet wel in beweging blijven natuurlijk en hoewel ik vorig jaar 'gewoon' zesentwintighonderd kilometer heb gelopen, zat de klad er in deze eerste weken van het jaar toch een beetje in. 

Het is grauw en grijs en saai. 

Maar goed ik deed mijn koptelefoon op en luisterde naar een luisterboek. Daar knapte ik al een beetje van op. 

Bovendien merkte ik na een tijdje dat het windstil was. Dat is hier echt heel bijzonder, dus ik nam het besluit daar nou eens van te genieten. En toen er een mager zonnetje bij kwam, kreeg ik het zelfs zo warm dat mijn jas open moest. 

Uit pure dwarsigheid, liep ik deze keer aan de kant van de weg waar ik meestal niet loop omdat de stoep aan de andere kant is en ineens zag ik allerlei weerspiegelingen die ik dus meestal ook niet echt zie.

Kijk, toen had ik weer iets dat mijn interesse wekte en werd het al met al een lekkere wandeling.

De moraal...  ach ik heb helemaal geen zin in een moraal. Die weet je zelf ook wel!