We hadden een voortreffelijke plek gekregen, met uitzicht op zee. Dat had je bijna in het hele restaurant geloof ik, maar wij zaten ook echt aan het raam.
We werden heel vriendelijk ontvangen. Erg attent. Stoelen die werden aangeschoven en bijvoorbeeld ons werd verteld dat er nogal wat anderstaligen werkten en of we liever een Nederlands sprekend iemand zouden willen die ons zou bedienen.
Ik had een kleine rugtas bij me, die ik naast mijn stoel zette, maar daar werd onmiddellijk een klein tafeltje geplaatst om de tas op te zetten
Alles zag er mooi en verzorgd uit.
.
Wij kozen voor het eenvoudigste lunchmenu en daar hebben we bijna vier uur over gedaan. Voor alle duidelijkheid, dat was niet omdat het zo langzaam ging.
Nou, waar zal ik eens mee beginnen?
Het beste misschien met het allereerste hapje?
Dat was dit, wat je hiernaast ziet! Zo leuk met die bloemetjes.
Je zou kunnen denken dat het hier om liflafjes gaat en dat je na afloop eigenlijk nog even ergens een patatje zou willen halen. Dat was zeer beslist niet het geval.
Er waren veel gangen en er waden verschillende soorten overheerlijk brood bij.
Nou ga ik natuurlijk niet iedere gang laten zien, daar is geen beginnen aan. Trouwens ik heb ook niet overal foto's van gemaakt.
Maar ik kan je verzekeren dat alles er zo mooi en nog mooier uitzag.
Wij vonden ook echt alles lekker, maar het was dus ook nog eens een lust voor het oog. Je krijgt een idee, toch?
Toen we dachten dat het klaar was en we koffie dronken, kwamen daar nog wat heerlijkheden bij.
Nou kan ik nogal wat aan hoor, op eetgebied en mijn man ook. Maar dit, hoe lekker het er ook uit zag... dit ging echt niet meer. En dus vroeg ik of we het mee mochten nemen.
'Maar natuurlijk mevrouw'. De lekkernijen werden weer meegenomen en binnen de kortste keren stonden er twee fraaie doosjes op tafel, de moderne versie van een doggy-bag denk ik.
Buiten stopten we de doosjes in de fietstassen en dachten dat het een goed idee zou zijn om lekker nog een eind te fietsen. We fietsten bijna helemaal langs de kust, daarna Breskens voorbij en daar in de buurt van Hoofdplaat, aan de Schelde, hebben we tenslotte die doosjes opengemaakt en gesmuld van de inhoud.
Tot slot nog de grap van de dag. Toen we in het huisje waren heb ik nog even gegoogeld en ontdekte ik dat Sergio Herman helemaal niet meer de chef is. Die rol is overgenomen door Syrco Bakker. Herman was wel zijn mentor.
Nou, Syrco moet wel een uitstekende leerling zijn geweest!
Het was al weer onze laatste dag in Groede. We hebben meteen weer geboekt voor volgend jaar.
Het huisje, niet het restaurant. Dat doen we niet meer, we vonden het ook wel een beetje gênant eerlijk gezegd, om daar zo te zitten eten terwijl overal ellende is en de voedselbanken nou ja... vul maar in.
18 opmerkingen:
4 hours?!
Oh. Sad you didn´t take pics of it all! Always a good "idea-giver", such creations.
And such a great service!
Well. I understand, yet disagree a bit. Yes, there is hunger and misery everywhere. But these people have a job that brings them money, giving you a great experience. And as long as you do it but once a year? Treat yourself, and hence help them?
But I understand as well. I turn on the heating and in Ukraine they sit outside in the cold and have but such a mini-fire to cook on and warm themselves and who knows what is next.
But it does not help them if I freeze my butt off.
I gave money, but that is also just a tiny bit of help. Likely like... "nothing of matter".
Dat is dan toch een hele fijne ervaring geweest die je niet snel zal vergeten.
Het ziet er ook wel erg lekker uit hoor... wat een leuke ervaring!
Maar ik snap ook je opmerking richting voedselbank.
Alleen... 4 uur aan tafel zitten? Dat zou ik dus echt niet kunnen als wiebelkont...
Wat een heerlijke ervaring. Vier uur genieten!! En als je zo geniet, dan is dat toch fijn?! Je hoeft niet altijd de wereld te redden hoor, genieten en je laten verwennen mag best. Dus als je volgend jaar weer zou willen, dan mag je best weer gaan hoor. Ik genoot hier lekker mee.
Dit moet je een keer in je leven gedaan hebben! Wat een ervaring!
Wat een mooie ervaring. En prettig,dat je een doosje meekreeg
Wat moet dat een top ervaring zijn geweest. Het zal je je leven lang bij blijven.
Het zijn echt kunstenaars daar, wat ziet het er prachtig uit! Ik geloof best dat het ook heerlijk was :)
Super ervaring. Middagvullend.
Met je vorige schrijven ook dit blog met plezier gelezen en jullie hadden mooi uitzicht daarbij en het zag er ook lekker uit wat je liet zien. 4 uur zitten is voor mij ook wel wat lang hoor. In vele restaurants heb je vele gangen soms en die maken je vanzelf wel vol. Maar fijn dat je genoten hebt en een herinnering heb je ook weer hiervan. En ondanks dat vele mensen het echt heel moeilijk hebben mag je ook best jezelf eens een keer verwennen.
ik heb ooit bij Inter Scaldis gegeten, maar is niet aan mij besteed. Duurde niet zo lang, maar wel te lang voor me. En na afloop....nog een frietje gehaald.
Je hebt ons heerlijk laten meegenieten. Als het smaakt en je hebt het naar je zin is uren tafelen een aangename bezigheid.
Dat was genieten met een grote G!
Als je maar genoten hebt. toch?
Tja, het zijn natuurlijk wel overheerlijke mooie kleine hapjes, maar 4 uur over een lunch... dan is het toch weer tijd voor het diner?
Maar waarschijnlijk heb je dat ook niet meer nodig.
Het is wel een keertje een "beleving" zoals dat tegenwoordig heet. :-)
Dat ziet er geweldig uit zeg!
Wat een heerlijke ervaring Bettie.
Dat iets mooi op je bord ligt vind ik echt genieten en als het dan nog voortreffelijk smaakt is het dubbel genieten.
Fijn dat jullie er toch nog snel naar toe konden.
Wat een prachtige belevenis is zoiets Bettie, en het is werkelijk oogstrelend
de paar gerechtjes die we hier kunnen bewonderen. Vier uur zo heerlijk verwend
te worden dat verdient een mens gewoon zo af en toe, toch???
En dat uitzicht, wowwwww
Een reactie posten