Theetuin

 

Eens in de zoveel tijd ga ik met de bouwcoordinatoren, oud-collega's van school,  iets leuks doen. De laatste jaren is dat eigenlijk iedere keer een theetuin. 

Als je aan mij vraagt wat ik zou kiezen, een lekkere lunch, een diner of een theetuin, dan kies ik  de theetuin. 

We konden ook deze keer lekker buiten zitten. Als het slecht weer was geweest waren we verplaatst naar een stal. Een stal met alpaca's .

Alpaca's bewonderen, voeren en aaien was deel van de pret. Naast de lekkere hapjes en de thee. 

Ze zijn lief, mooi en ontzettend zacht, die dieren.

Tijdens de high-tea kregen we veel te horen. Van elkaar natuurlijk en dat was het belangrijkste. 

Maar ik vond het ook leuk dat er door de eigenaresse aan tafel een en ander werd verteld. Over hoe het zo gekomen is met deze theetuin hier in het Westfriese land.  En over de dieren en hun wol.

Wist je bijvoorbeeld dat:

• Alpaca's niet meer in het wild leven
• De Alpaca tegen hoge én lage temperaturen kan (-40 tot +40)
• Het dier communiceert door zacht te 'hummen'. 
• Alpaca's meestal niet naar mensen spugen, wel naar elkaar

Enin,  daarna natuurlijk weer snel terug naar onze eigen gesprekken die trouwens nooit lijken op te houden. 

Iedereen was al weg toen wij nog zaten te praten en zo gaat dat altijd. 

We zaten  in de auto op de terugweg toen Gerda al een collage had gemaakt en doorgestuurd. Dat kan ik op geen enkele manier overtreffen, dus ik ben zo vrij geweest om die collage hier te laten zien. 

Drie verschillende theetuinen hebben we al 'gedaan'  zo met elkaar en allemaal in onze eigen omgeving.  En iedere keer maakte Gerda een collage.