Maar zoals ik het nu zie, is het afgelopen. Ik ga me niet vrijwillig meer op school storten.
Dat zou niet goed voelen, iets doen met kinderen, terwijl ik mijn eigen kleinkinderen niet zie.
Jammer vind ik het wel. Nou ja, dat is een understatement.
Ik zal het missen, net zoals ik mijn andere vrijwilligersactiviteiten denk ik ga missen. In ieder geval voorlopig. We zullen zien...
De wereld ziet er tamelijk normaal uit, maar is dat natuurlijk niet. Buitenshuis zie je dat aan allerlei borden. Deze twee bijvoorbeeld staan zowat voor mijn deur.
Ik heb de laatste tijd het meest gedacht aan de mensen die in de zorg werken en aan mijn ex-collega's van mijn oude school.
Maar iedere keer komt er weer iets bij. Ik kreeg vanmorgen een berichtje van de yoga-studio waar ik me had opgegeven een tijdje geleden. Toen zaten ze vol. En nu, nu kunnen ze het niet meer bolwerken en stopt het daar.
'We zien u graag snel weer terug', staat er.
- Hopen maar weer!
18 opmerkingen:
Nu is het de gezondheid,die onder vuur ligt. Straks heel lang het voortbestaan van allerlei bedrijven. Dat wordt misschien een grotere slachting
Ja, er is veel om te missen. Ik vrees hier ook voor bedrijfjes waar ik een band mee heb.
Heb die borden hier nog niet gezien. Wel gewone met alleen teksten van afstand houden en zo.
Maar yoga.... dat zou nu toch wel weer kunnen? Want iedereen zit dan wel 1,5 meter uit elkaar.
Er zijn veel mensen om aan te denken.
Zelf denk ik ook vaak aan de pakketbezorgers die steeds meer pakketten moeten bezorgen en de medewerkers in de supermarkt, die de hele dag bloot staan aan alle klanten die (soms) geen afstand houden.
Er valt momenteel heel veel weg voor heel veel mensen.
Het is ontzettend jammer dat je vrijwilligerswerk op school moet stoppen, niet alleen voor jezelf.
Ook voor de kinderen en de collega s met wie je een band hebt opgebouwd...
Het is een hard afscheid.
Het enige positieve is dat er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen.
En wie weet... kan je over een jaartje of zo een deel ervan weer oppakken.
Wat een mooie borden allemaal. Hier zie ik er geeneen, maar ja, wij wonen midden in de stad. Jammer dat je stopt op school, je gaat het zeker missen. Maar tijd vult zich wel weer. En over bedrijven die het niet redden: dat gaat nog veel narigheid brengen. Hopelijk komen we er met zijn allen nog een beetje goed uit.
Ha Bertiebo,
ja... dat is een hele biznizz: de corona-tekenen.
Er zitten echt hele goeie tussen.
Ik vind die van Het Park best gaaf, maar eh... zo dicht mag je niet tegen elkaar aanzitten, hoor!
Blijf gezond!
Marlou
we meten ons een ander leven aan bertie...
het moet...
en het gaat, maar ik vind het ook wel moeilijk hoor
We kregen gisteren onze nieuwe museumjaarkaart. Je hebt er niks aan nu, maar laten we ze maar steunen, toch ?
Ik word er een beetje opstandig van dat er zo veel voorlopig (láng) niet meer kan. Zelfs uitdelen bij een kinderverjaardag niet. Emma wordt in juni 1, ik heb me - met liefde hoor - al suf zitten knutselen, en het werd zo leuk!
En de nasleep, wat een impact zal dat hebben voor heel veel enthousiaste ondernemers. We doen ons best om hier en daar wat te steunen, alle beetjes helpen, hopen we, maar ik ben toch bang dat veel het niet zullen redden :’(
Jammer Bettie om zo je vrijwillige schoolwerk af te sluiten. Ik snap het wel. Sterkte.
Snap dat het moeilijk en ingewikkeld is. Je eigen kleinkinderen niet kunnen knuffelen en dan 'vreemde' kinderen lesgeven. En bedrijfjes en straks bedrijven die omvallen. Her en der. Corona heeft invloed op zoveel aspecten van ons leven. Meer dan alleen maar die afstand houden.
Tja er is veel te betreuren, maar we moeten blijven zoeken naar wat wel kan.
We hebben voor ons eigen kleinkind en dochter een uitzondering gemaakt. Die zijn ook maar alleen... Naar Belgische maatstaf hebben we nu een bubbel van 5 personen. Ik weet ook nog niet hoe het nieuwe normaal gaat worden, maar anders wordt het zeker. Kijk eens naar de vliegtuigen. Werkelijk als haringen in een ton zit je daar. En dan zijn mensen al weer verre vakanties aan het plannen. Ik snap het niet...
Mijn vrijwilligerswerk ligt ook stil, en of dat ooit weer gaat beginnen, geen idee
Ja, dat is moeilijk voor al die vrijwilligers. Maar ook voor alle verenigingen en andere instanties die daar van afhankelijk zijn. Want gaan al die mensen weer terugkomen naar hun plek als alles weer een beetje normaal wordt?
Er is veel om naar uit te kijken. We zullen gaan zien hoe het wordt.
Ja... dit muisje gaat een staartje krijgen zo groot als een olifanten slurf. Wat een leed staat er veel mensen nog te wachten. Toekomsten aan diggelen. Door iets wat te klein is om te zien. Zo bizar.
het blijft allemaal raar en onvoorspelbaar
Een reactie posten