Omdat ik kaas ging kopen

 

'Ha, jullie zijn er weer! Wat leuk om jullie terug te zien'

Met een vrolijk lach werden we zomaar welkom geheten in de kleine supermarkt, genaamd de Groese Til,  in Groede. 

De eigenaar Huib van Iwaarden, kende ons nog. 

Nou bij onze AH hier ben ik nog nooit herkend, dus ik vond dat erg leuk. 

'Namen' zei hij, 'namen onthoud ik niet, maar gezichten vergeet ik nooit. En verder vergeet ik ook eigenlijk niks. Het zit allemaal in mijn hoofd'

Enfin, ik kocht waar ik speciaal voor kwam,  namelijk oude kaas uit België, zes dunne plakken sneed hij voor me af en al die tijd vertelde hij verder. 

Dat hij ook rondleidingen gaf in de omgeving, heemkunde en betrokken was bij verschillende organisaties. Dat hij van alle landschapsorganisaties lid is,  want zulke dingen moet je steunen. Dat hij heel veel boeken heeft, over geschiedenis en natuur en dat ook allemaal leest en onthoudt. 

Ik was nogal verrast, maar toen zwaaide hij de deur open die je daar achter ziet. Nog meer verrassing!

Soms worden hem boeken nagelaten, de mensen die dat doen, kennen hem dan van bezoekjes. Maar zelf uitlenen doet hij niet. Dat is te vaak misgegaan. 

Dus hij werkt, leest,  studeert,  houdt excursies, en registreert dan ook nog vlinders, nachtvlinders.

Altijd met een potloodje, want een pen kan leeg raken of stukgaan op belangrijke momenten, maar als je een mesje bij je hebt, is een potlood altijd bruikbaar

'Slaapt u wel eens', heb ik nog gevraagd. Ja dat wel, maar nooit erg lang. 

Tenslotte kwamen er nog wat filosofietjes aan te pas. Zo liet hij een groentevak zien in de winkel.

'Mensen zeuren teveel', zei hij. 'Kijk, wij hebben twee kindjes verloren en opvolging hebben wij niet, maar daarover zeuren heeft geen zin. 

Soms kijken mensen naar de groenten en zeggen dat er niet veel is die dag. Dan wijs ik alles een voor een aan en zeg kijk, voor de maandag de bloemkool. De wortels voor de dinsdag... enz. Dus hoezo er is niet veel?' 

We liepen al pratend door de superschone en nette winkel en naderden de kassa, waar zijn vrouw Marleen de scepter zwaait. 

Ook in haar leven is natuurlijk verdriet geweest, groot verdriet. 

'En toch', zei ze, ' echt waar, de vogeltjes zingen voor ons allemaal!'