Toch leuk

 

Laatst, begin mei, hebben we iets gedaan. Iets waarvan ik niet gedacht had het ooit nog te zullen doen.

Ja, je ziet het goed. We gingen bowlen.  Met een groep vrienden met wie mijn man en ik al in geen jaren meer echt contact hadden. Op een kaartje met de jaarwisseling na. 

We hebben nog meegemaakt dat we allemaal kinderen kregen, maar daarna liep het langzaam af. Zonder ruzie of gedoe hoor, het liep gewoon zo. Misschien is het wel dertig jaar geleden dat we elkaar zagen.

En zo lang zal dat bowlen ook wel geleden zijn

Ik heb een slechte voorgeschiedenis wat bowlen betreft. 

Ik ben een keer vriendelijk doch dringend verzocht de baan te verlaten. Omdat... omdat ik de bal te veel liet stuiteren.

Daar kon ik natuurlijk helemaal niks aan doen. Die bal was gewoon niet goed, dat snap je wel.

Ik weet nog goed hoe ontzettend beledigd ik was. 

Bowlen, ik dacht niet dat ik  het nog leuk zou gaan vinden. 

Maar dat vond ik dus wel. De eerste worpen gingen slecht, omdat een van de vrouwen had gezegd hoe je de bal moest vasthouden. Zij heeft er verstand van, maar voor mij werkte het niet. Maar daarna... jonge, jonge ik was in bloedvorm en ik vond het superleuk. 

Na het bowlen gingen we steengrillen. Ik weet niet meer wanneer dat in de mode kwam, ik weet ook eigenlijk niet of ik het wel eens eerder deed.  Maar zeker is dat ik deze keer heel veel groenten heb gegrilld. En ja, geef mij een stukje stokbrood met een sausje en je hoort me niet meer. 

En kijk ze nou zitten met z'n allen. En maar praten en praten en praten. De vier vrouwen ook hoor, we zaten ernaast, maar de vier mannen, dát waren de oorspronkelijke vrienden. 

Echt leuk zoiets, op zich al verwonderlijk dat wij allemaal nog bij elkaar waren. Dat er geen nare dingen gebeurd zijn met onze kinderen, tien stuks. 

En dat we nu oprecht geïnteresseerd waren in elkaars wedervaren. 

Wie weet doen we het nog een keer, maar een wandeling of fietstocht behoort ook tot de mogelijkheden.