Zondag in De Pijp

 Er waren natuurlijk stukken van De Pijp waar ik al eerder wandelde of was. Maar om nou te zeggen dat ik de buurt kende... Maar door zo'n wandeling op zondagochtend, werd dat wel beter. 

De start was op het Marie Heinekenplein. Daar lag vroeger de achterkant van de brouwerij. 

Toen het plein gemaakt werd was er een probleem met de naam. Het plein moest,  in deze buurt,  naar een schilder worden vernoemd, maar een levend persoon of bedrijf... dat mocht nou weer net niet. 

Marie Heineken was een nicht van de brouwer en bekend door haar bloemstillevens. 

Een slimme keuze, de naam zat er zo toch in en passend in de schildersbuurt.

Er is in dit gedeelte van Amsterdam overduidelijk geen gebrek aan horeca.  En Andre Hazes die in deze buurt werd geboren en er zijn stamcafé had, wordt hier kennelijk nog steeds gemist.  Zelf was ik op de vroege zondagochtend eigenlijk alleen nog maar geïnteresseerd in de namen. 

In de 17e eeuw was dit gebied nog landelijk. In het laatste deel van de 19e eeuw kwam er een fraai plan. De Pijp moest een chique wijk worden. Met  het Centraal Station zo'n beetje in het midden!

Maar de gemeenteraad vond het plan te duur. Er kwam een nieuw plan en  er werd besloten dat er,  vooral snel, veel arbeiderswoningen moesten komen. En zo is het gegaan. Niks nieuwe brede straten, lánge straten kwamen er, die het oorspronkelijke patroon van dit gebied met poldersloten volgden.  Met huizen met veel verdiepingen. 

Door die twee plannen ontstond er een scherpe kruising, als een punt. Dat is ook de bijnaam van dit monument, De Punt. 

Ik vind het altijd leuk om te weten waarom iets op deze manier gebouwd is. 

Het was een lange wandeling die we maakten en er is nog veel meer van te vertellen

Nog even een klein voorproefje van de mural die we ook zagen in De Pijp en die ik morgen wat uitgebreider laat zien.