Totaal aantal pageviews

zondag 4 juni 2023

En nog een vervolg, maar nu van dat boek.

Het verhaal: 

Speelt zich af in New York in de jaren veertig van de vorige eeuw. 

Howard Roark is in de opleiding voor architect, maar wordt weggestuurd. De reden is niet dat hij geen talent heeft, dat heeft hij wel, maar hij weigert zich te conformeren aan wat dan ook. Geen enkele concessie wil hij doen. 
Als hij een ontwerp maakt vindt hij dat het zo gemaakt moet worden. Zoals hij het ziet dus en niet anders, ook niet een klein beetje anders. Een kunstenaar, een  individualist dus en heel eigenzinnig. Het maakt hem eenzaam en arm, dat ook, maar daar zit hij niet mee.  

Een studiegenoot Peter Keating heeft veel minder talent en gaat na die studie meteen werken en een prachtige carrière tegemoet. Hij waait met alle winden mee. Daarbij soms (in het geheim) geholpen door en met ideeën van Roark. 

Een andere belangrijke speler in het verhaal is Ellsworth Toohey, een machtswellusteling  die  kritische stukken schrijft in de Banner, de krant van eigenaar Gail Wynand. Wynand is een selfmade man, steenrijk.  Ook Wynand is een belangrijk persoon in het boek.

En dan is daar Dominique Francon, een prachtige vrouw. Als zij Roark ontmoet, heeft hij net een bijzonder gebouw gemaakt dat echter totaal afgekraakt wordt door de invloedrijke Toohey, waardoor hij helemaal geen werk meer krijgt. Roark moet zijn kantoor sluiten en moet noodgedwongen werken in een steengroeve. 
Dominique en Roark houden van elkaar, zijn gelijkgestemd,  maar zijn vanaf het eerste moment verwikkeld in een strijd om vrijheid en autonomie. Soms een strijd op brute wijze. 
Er gebeurt nog veel meer, maar meer wil ik er niet van vertellen. Roark wordt gevolgd vanaf zijn studietijd tot hij een eindje in de veertig is. 

Wat ik al eerder zei, er staat heel veel in waar je eigenlijk goed over zou moeten nadenken. Maar je wil tegelijkertijd verder lezen, door met het verhaal. 
 Een deel van het verhaal, ik zei het al, kan ik niet volgen. Vooral de ingewikkelde relaties. Wat ik wel begrijp is dat het gaat om  de strijd om individualiteit en  tegen de massa en de impact daarvan op de maatschappij en het persoonlijke leven. 

En zo gezien kan ik me best voorstellen dat dit boek, de zienswijzen in dit boek,  iemands leven kunnen veranderen. (Dat was wat ik hoorde over dit boek en de aanleiding om het te lezen.)
Afgezien daarvan: het is ook echt een boeiend verhaal. 

Ik neem me voor het boek over een jaar nog eens te lezen. Ik zat er nu nog bovenop en middenin, misschien als ik wat meer afstand heb...

(Tenslotte kan ik je zeggen dat dit nou eens niet makkelijk was om over te schrijven. En dat is een understatement. Toch, echt waar, ik ben er best tevreden over.) 

5 opmerkingen:

Sjoerd zei

Veel kunstenaars komen nooit uit de verf in deze toch op materialisme gestoelde maatschappij. Het is als met een bootje tegen de stroom oproeien.

Judy zei

Als het verhaal vele lagen heeft, kan ik me voorstellen dat het moeilijk is om over te schrijven.

roentare zei

Interesting when you used the word " a spine made of jelly fish..." That reminds me of my English essay in high school being marked D for the same phrase.

Charlie zei

Je hebt het zeker goed beschreven! Ik had verschillende malen geprobeerd het boek te lezen omdat ik er al vaak over gehoord had, maar het is mij niet gelukt. Knap hoor dat het jou gelukt is!

anja zei

Ik vind het een goede recensie geworden!