Afscheid

Op mijn school, was het gebruikelijk om voor een collega die de school ging verlaten, een afscheidsblad te maken. Al die bladen gingen dan in een map die je kreeg bij het afscheid.
 Ik heb heel wat bladen gemaakt in al die jaren dat ik er werkte. Ik denk dat er ieder jaar wel iemand stopte op onze school.

We hadden echt een prachtig afscheid, een paar collega's en ik, in 2011.
En ik kreeg een geweldig boek, waar ik me echt op had verheugd.

Voorin de map zit de toespraak van de directeur. Erg leuk om dat nog eens te lezen.
Ze refereert eventjes aan het feit dat ze, als ik dwars lag, dreigde me een kleutergroep te geven.
Ze refereert aan het feit dat we allebei geïnteresseerd waren in reizen en elkaar goed konden adviseren, behalve dat ene advies over een hotel in Barcelona. ( daar zaten bedwantsen, toen zij er een paar maanden na mij logeerde)
Ze wijst me ook nog even op verschillende fases van boosheid die ik doorliep in die jaren, van het binnenstormen in haar kantoor en smijten met de deur, tot tamelijk rustig zeggen dat ik het er niet mee eens was.

De tekst van het afscheidslied zit in het boek. Zo'n lied dat alle collega's voor jou zingen, vanaf het podium. Terwijl jij, ondanks de humor in het lied, je tranen zit weg te slikken.
Er zitten foto's in van het afscheid en de stukjes die opgevoerd werden. Van het afscheid van de kinderen, dat ook zeer speciaal was.
Maar vooral dus die bladen van al die collega's. Een stuk of zestig bladen.

Het mooiste blad vind ik dat van mijn dochter, die in dat jaar en een paar jaar daarvoor mijn collega was. 'Dag collega', schrijft ze erboven.


Er is het blad van mijn Zeeuwse collega, gedeeltelijk in het Zeeuws geschreven. Degene met wie ik in de keuken wel eens het Zeeuwse volkslied aanhief.
Een andere collega die vertelde over onze eerste kennismaking, waarbij hij dacht dat ik niet helemaal goed snik was. De collega voor wie ik, zoals hij zegt een voorbeeld ben geweest. De collega die iets voor me viltte op dat blad, de collega die...
Alle bladen zijn super, ik zou ze wel allemaal willen laten zien. Maar ik doe er nog  een, die hiernaast. Van een heel lieve collega.

Waarom nu dit verhaal Bettie, je bent al bijna tien jaar weg, toch?

Nou omdat ik vorige week uitgenodigd werd om bij het afscheid van een van mijn duo- maatjes op school te zijn.
En natuurlijk zal ook zij een boek krijgen met de meest fantastische afscheidsbladen. Ook eentje van mij.
Maar ik was hoewel ik veel van haar hou, totaal niet geïnspireerd, dus ik dacht laat ik eens in mijn boek kijken, dan kom ik misschien op een idee.
Dus ik pakte mijn boek en op datzelfde moment dacht ik: 'Da's niet goed. Het moet uit jezelf komen'.
Ik legde het boek terzijde en maakte een blad. Ineens wist ik weer wat en hoe ik het wilde. 
En pas daarna heb ik weer een mooi uurtje doorgebracht met mijn boek.