Een losse draad

Het begon toen ik bij Petra van Het Lieve Leven las over kneelers, klik 
Toevallig maakten wij niet zo heel veel later vanuit London een uitstapje naar Oxford.
En daar in een fraaie kerk zag ik die knielkussens met eigen ogen, klik
En vorige week las ik bij Irene over een boek waarin het o.a. ook gaat over geborduurde kussens, in een Engelse kathedraal: Winchester Cathedral.

Drie keer is scheepsrecht, dus dat boek wilde ik lezen en wel zo snel mogelijk. Het is een boek van Tracy Chevalier en  van haar las ik al eerder Het meisje met de Parel.
Ik reserveerde het boek in de bieb en de volgende dag was er al een berichtje dat het er was.
Ik moest van mezelf eerst het boek uitlezen waar ik op dat moment in bezig was en dat deed ik ook. Maar ik kon eigenlijk  gewoon niet wachten.
Het was druk hier dus het schoot nog niet op. Maar dinsdag gingen we naar Den Haag met de trein. Minstens vier uur onderweg en toen was het uit

Een lekker boek om zo te lezen. . Het gaat over Violet. Het is 1932 en Violet is achtendertig. Zij is alleen en nog altijd verdrietig over het verlies van haar verloofde en haar broer in de Eerste Wereldoorlog. Ook haar moeder lijdt onder dat verlies, maar zij kunnen elkaar in dat verdriet niet steunen en troosten. Violet wil weg, ze zoekt een andere baan en komt terecht in Winchester. Daar in die kerk leert ze 'de bordeuses' kennen, vrouwen die samen kniel- en zitkussen borduren voor in de kerk. Die bordeuses zijn niet verzonnen, ze bestonden echt onder aanvoering van Louisa Pesel. Ze bestaan nog steeds.
Violet sluit vriendschap met andere borduursters, waaronder twee lesbische vrouwen, in die tijd nog een groot probleem natuurlijk. En ze wordt verliefd op een klokkenluider. Helaas getrouwd.
Klokkenluider in de letterlijke betekenis, overigens. Daar komt nog heel wat bij kijken, bij dat klokkenluiden. Daar had ik geen idee van.

Enfin, Violet raakt uiteindelijk zwanger, de kans is groot dat ze terug moet naar haar moeder, die een beroerte heeft gehad, de lesbische vrouwen worden met de nek aangekeken en raken hun huis en baan kwijt. Violet ook natuurlijk.

Tot zover alles oke. Maar dan toch een minpunt. Het is net of het eind een beetje werd afgeraffeld. Er worden oplossingen gezocht en gevonden, maar dat leek me allemaal een beetje te mooi om waar te kunnen zijn.
Desalniettemin, wat ik al zei: een lekker boek, hoor. Het is een roman natuurlijk, maar wel eentje waarbij je toch eens even gaat googelen. Die Louisa is een interessante vrouw. En er is meer dan genoeg over te vinden.
Ook op de site van Tracy Chevalier, klik

Dit plaatje komt van de site van Tracy Chevalier. Hierboven kun je er op klikken. Het zijn de steken die Violet moet leren voor ze aan een kussen mag gaan werken.