Om maar met de schrijfster te beginnen, zij werkte zelf in een opvangcentrum voor vluchtelingen in Athene. Dit verhaal is grotendeels fictie, maar Lefteri deed wel uitgebreid indrukken en ervaring op.
Ze had vooral te maken met vluchtelingen uit Afghanistan en Syrië.
Toen ze thuis kwam, na twee jaar, schreef ze dit boek.
Het heeft me verpletterd, ontroerd, geraakt.
Een prachtig boek over iets waar ik helaas nauwelijks invloed op uit kan oefenen. Over mensen die alles wat ze hebben kwijt zijn. En toch rechtop blijven staan. Hartverscheurend.
Syrië raakt me altijd, bijna dagelijks. Ik vertelde het al eerder, dat komt doordat ik er was, net voor de totaal zinloze narigheid begon, in 2011.
Het verhaal:
Nuri leidt een een eenvoudig en gelukkig leven als bijenhouder in Aleppo. Samen met zijn neef doet hij dat. Hij is getrouwd met Afra, een kunstenares en ze hebben een zoontje, Sami. Dan breekt de oorlog uit en Sami sterft bij een bomaanslag. Afra wordt blind. Ze willen vluchten, niet meteen, maar na een tijdje toch wel. Moeilijk gaat dat. De neef, Mustafa is al weg. Ze gaan. Ongelukkig en verdrietig. Onderweg horen ze af en toe iets van Mustafa die al in Engeland is aangekomen en ze moed in spreekt. Hij is al opnieuw met bijen begonnen, dat werkt ook in Engeland.
Via allerlei omzwervingen, overvolle vluchtelingenkampen en bureaucratisch gezwets, komen ze in Athene terecht. Onderweg hebben ze natuurlijk ook te maken met steeds andere mensen. Lieve mensen, verknipte mensen. Ze zijn wanhopig bij tijd en wijle. Ze weten niet eens meer of ze nog van elkaar houden. En daar in Athene komen ze in aanraking met een mensen smokkelaar. Ze hebben wat geld, maar omdat ze echt naar Engeland willen is die smokkelroute met paspoorten duur.
Blogvriendin Marthy raadde dit boek ruim een jaar geleden aan. Ik noteerde het boek op mijn persoonlijke longlist en nu was het zover. Het is beslist het beste boek dat ik de laatste tijd las. Het allerbeste!
18 opmerkingen:
Je maakt me heel enthousiast. Ook omdat ik in mijn vrijwilligerswerk veel met vluchtelingen te maken heb. Dank je voor de tip.
Helemaal mee eens!
Komt nu hoger op mijn lijstje te staan
I agree, it´s amazing how people still can be so strong and move on like that.
I just lost my stupid job and I did well less good than many of these refugees.
How was it like for you in 2011, would you make a post on that?
Fijn als een boek je zo raakt.
Ha Bertiebo,
wat mooi, zoals je er over schrijft.
Wat zal dat een goed boek zijn.
Heb je overigens "For Sama" al gezin.
Die zal je ook raken, denk ik...
Groetjes van Marlou
Als een boek je kan raken is het goed geschreven.
Het staat ook al lang op mijn lijst. Maar zoveel reserveringen nog voor me
Mooi hoe je er over schrijft.
O ja, dit is echt een prachtig boek. Heb het een tijd geleden ook gelezen. Zeer van onder de indruk. Vooral omdat ik weet dat een kennisje van ons daar vrijwilligsterwerk doet.
Groet, Tineke.
Ik las er al eerder een positief stuk over. Dank voor de tip!
Ik heb het boek ook gelezen. Ongelofelijk het vlucht verhaal hun plek daar en de plek die ze nu hebben. Het raakt je midden in je hart. Wat je ook eens zou moeten zien is dit filmpje https://www.youtube.com/watch?v=QvMASNAccgA
Dank voor de tip, ik heb meteen gekeken, mooie aanvulling
Oh ja, ik vond dat ook een prachtig boek!
Oh ja, wat was dit een prachtig boek. Ik heb weer een mooiertje uit, ga ik nog over bloggen.
Je maakt me helemaal "warm" voor dit boek. Dit wil ik lezen ondanks dat ik al verdrietig word van jouw samenvatting.
Ik zal de tip doorgeven aan een van mijn dochters die in Athene woont. Ze werkt weliswaar niet direct met vluchtelingen maar via een vriendin (die dat wel doet) heeft ze een Syrische moeder en tienerdochter leren kennen. Dochter is hoog intelligent, redt het goed op een Griekse school, spreekt ook goed Engels, maar hoe komen ze aan geld? Net als haar moeder schijnt ze af en toe het oudste beroep in de wereld te beoefenen..... Ze is beslist de enige niet.
Lijkt me een prachtig boek. Ik zet 'm op mijn leeslijst.
Een reactie posten