Een bruggetje en een eenhoorn

Iedereen zal op school wel een en ander geleerd hebben over polders en droogmakerijen.
Ik kan niet zeggen dat ik daar als kind nou zo bijzonder in geïnteresseerd was.
Ik hoorde de uitleg aan,  leerde de definitie van een polder uit mijn hoofd (zoals er zoveel definities uit het hoofd geleerd moesten worden) en dat was het wel.
En ik leerde natuurlijk ook de namen.
De Wormer, de Purmer, de Beemster en de Schermer.
Ik kon ze aanwijzen op de (uiteraard) blinde kaart.
Maar het was een ver-van-mijn-bedshow.

Later, toen ik voor de klas stond, is het natuurlijk ook aan de orde geweest al hoefden de kinderen geen definities meer te leren. 

Tja en nu wil het geval dat ik in die buurt woon en dat we in deze periode fietsen en rondkijken. 
Kijk en nu interesseert het me allemaal wel. En vooral besef ik nu hoe bijzonder het allemaal is.
Dus als we dan zo'n bruggetje tegenkomen, met een bordje met de tekst: Fietsers afstappen, dan gehoorzamen we onmiddellijk en gaan op onderzoek uit.

De tekst was heel makkelijk te lezen hoor, al lijkt dat op de foto misschien niet zo. Dit staat er:

Licht overspannen
tel ik 88 passen

en verbind polders 
van wereldklasse

Reiziger vertoef op mij
een korte wijl

Hoog boven het
oppermachtig 
Schermer boezempeil 

Nou, is dat mooi of niet?
Ik heb de passen niet geteld, maar het zullen er vast wel 88 zijn geweest.
Ik heb ook echt bovenaan een  korte wijl stilgestaan en gekeken.
Prachtig vond ik het.
Aan de andere kant van de brug hadden we bij een vorige fietstocht al eens een prachtige eenhoorn gespot.
Toen waren we er niet voor gestopt. Nu wel.

 Dit is een zogenaamde banpaal. Een grenspaal die de grens aangeeft van de banne, het rechtsgebied van een stad.  Hoorn in dit geval.  Vandaar het wapen van Hoorn.
Ik vind eenhoorns geweldig en dit is wel een heel mooi exemplaar.