De school gaat uit.

Dit spel is nu meer dan zestig jaar oud. En het ziet er nog vrij behoorlijk uit. Voor zo'n oud spel.
Ik was er ook wel zuinig op, ik had niet heel veel spelletjes.
Het is een bordspel, het lijkt een beetje op  ganzenbord, maar dan zonder pot.

Ik heb het heel vaak gespeeld met mijn vader. Misschien ook wel met mijn moeder, of misschien met z'n drieën (ik ben enig kind). En ik vond het altijd leuk. Mijn exemplaar is uit midden jaren vijftig.
Ik heb er nog eentje, een paar jaar geleden gekocht op een rommelmarkt, omdat ik de plaatjes zo leuk vind en omdat er een blaadje spelregels bij hoorde. De spelregels van mijn spel staan in de deksel.

Wat was het een brave tijd. Het gaat over kinderen die blij uit school kwamen rennen. Natuurlijk waren ze blij, want school hoefde nog niet speciaal leuk te zijn in die tijd.
Blij uit school dus, maar ze moesten zich vanzelfsprekend wél gedragen.
Zo waren de spelregels en ik léés het ook in die spelregels.
Als je op 24 komt: Heb jij de nieuwste Jubileumzegel al. Postzegels ruilen is een mooie liefhebberij maar kost veel tijd. Eén beurt overslaan.
Of op 32: bokspringen is leuk werk en je bent er sneller door thuis. Daarom mag je doorgaan naar nr 37
Er is uiteraard een agent die je graag helpt bij het oversteken. Ik zie meteen zo'n kalm lopende agent voor me, die bij de school een oogje in het zeil houdt.
Je rapport laat je natuurlijk meteen aan moeder zien, want vader was niet thuis, die werkte.
En inderdaad had nog lang niet iedereen televisie, al helemaal niet ten tijde van mijn eigen spel. 

 De school gaat uit is een museumstuk geworden. Ook letterlijk bevindt het spel zich in verschillende Nederlandse musea.