De kinderen Meerkoet

 

Gistermiddag ging ik weer even kijken hoe het met Mevrouw Meerkoet was gesteld. 

Nou zo op het eerste gezicht was er nog helemaal niets veranderd. 

Ik weet wel hoelang ze móet broeden, maar ik heb geen idee hoe lang ze al 'zat' toen ik haar en haar nest en haar man voor het eerst zag.

Dus ik ben bijna iedere dag even gaan kijken. Behalve eergisteren want toen hadden we een oppasdagje. 

Ik sprak haar ook altijd eventjes toe. Bemoedigend en rustig, zodat ze aan me zou wennen. 

Dat deed ik ook gistermiddag. 

Ik vind haar nest zo mooi en op de achtergrond lammetjes en schapen, in de verte de bollen en hoewel koud een stralend zonnetje. Ik dacht ik ga er eens even bij zitten aan de slootkant. 

Beetje praten tegen mevrouw Meerkoet.  'Het gaat nou niet lang meer duren hoor', zei ik nog. 

Ze reageerde niet. Tot meneer Meerkoet kwam aangezwommen. 

Toen kwam ze voorzichtig in beweging. Ze wriemelde een beetje, wipte een klein beetje op en toen zag ik wat roods. En nog wat:

Dat waren de eerste twee. Maar er zijn er nog meer. Aan de zijkant, van onder moeders brede vleugels doken er nóg twee op toen vader kwam. Ze kregen gewoon een zetje van moeder. Zo schattig en hij... hij voerde zijn vrouw en twee van zijn kindjes

Ik denk dat er in totaal zes kuikentjes waren. Ik heb er zeker een half uur gezeten, superleuk. 

Maar als je denkt dat ze nu klaar is, mevrouw Meerkoet...nee hoor, zeker niet, kijk maar: