Dat had ik vroeger wel willen worden, archeoloog. Natuurlijk nadat ik over de ontdekking van het graf van Toetanchamon had gelezen.
Later, toen ik groot was, besefte ik dat het vooral een geduldwerk was, met heel veel teleurstellingen.
Ik voelde me pas geleden wel heel even archeoloog. Ik was met mijn man aan het graven. Met veel geduld en zonder resultaat.
Wat was er aan de hand?
Ik was mijn meest geliefde oorbel kwijt. Een heel klein zilveren staafje. Ik weet nog dat ik hem kocht. Op een wandeling in Amsterdam. Ik weet nog dat er op het prijskaartje 20 euro stond. En dat ik baalde toen ik ging betalen en hoorde dat de prijs per stúk 20 euro was. Zo idioot, zeg dan gewoon 40 euro. Het was een verjaardagscadeau dus ik nam ze toch. Maar ik heb geen idee meer waar het was.
Die oorbel dus. 's Nachts was ik wakker geworden en had ik gevoeld dat ik de oorbellen nog in had. Ik deed ze in het donker uit en legde ze op het tafeltje naast ons bed. Maar de volgende morgen dacht ik daar niet meer aan en zwiepte alles van dat tafeltje op het bed om eens even flink schoon te maken. Tot slot werd er stof gezogen. En pas toen zag ik dat er nog maar een oorbel op ons bed lag. Alles afgezocht, maar niks hoor, niks.
Enfin, je ziet hier de inhoud van de stofzuigerzak, uitgespreid op een vuilniszak.
Dan maar schatgraven. Mijn man deed het zo, met twee vorken. Ik wilde de oorbel echt graag terug en deed het met m'n handen. Elke keer zo'n klodder pakken en voelen of er iets hards in zat. Heel vies en Zonder Resultaat.
Ik ben blij dat ik geen archeoloog ben geworden!
17 opmerkingen:
Niet gevonden? O jee, wat jammer.
de heilige Antonius om hulp gevraagd?
Ik hoop voor je dat-ie nog ergens onder het bed ligt...
O wat jammer. Een lievelingsoorbel kwijtraken en niet terug vinden, drama.
Misschien is hij in het beddengoed terechtgekomen en zit nu in het rooster van je wasmachine ? O, ik hoop echt dat je hem nog vindt.
Wat zonde, ik duim dat hij nog tevoorschijn komt. Wie weet achter een poot van je bed, in een kiertje van de plint, in de zoom van je dekbedhoes, of...
Slim van je man om het met 2 vorken te zoeken.
Maar jammer dat je de oorbel niet gevonden hebt. Ligt hij niet in een klein hoekje van de kamer?
Ik kan me voorstellen dat dat pijn doet en je jezelf verwijt de oorbel kwijt gemaakt te hebben. Toch maar blijven zoeken in de slaapkamer en tussen het beddengoed.... Hoop dat je hem nog vindt.
Dat word de slaapkamer omspitten wellicht ergens achter een pootje.
Geef de hoop niet op. Wie weet in een onverwacht klein spleetje!
Inderdaad slim van die twee vorken.
Ik hoop voor je dat The Borrowers je oorbel niet hebben meegenomen.
Is de hele oorbel van zilver? Anders is zoeken met een magneet misschien een idee?
Glad you found it - sad you did not go for the job, but good your Hubby is with you now om this!
Ach wat jammer! Ik heb ook al jaren 1 van mijn lievelings oorbellen bewaard in de hoop dat ik die andere ooit nog zal terugvinden.
Die van jou moet ergens zijn.... maar waar?
Misschien nog eens heel goed zoeken, hij kan zijn weggerold.
Ja, dat is vervelend. Ik draag ook oorbellen, twee lievelingsparen. alletwee van manlief gehad en ik zou het verschrikkelijk vinden als ik er eentje kwijt zou zijn.
Hé wat jammer. Maar misschien kom je hem nog een keer ergens tegen.
Tsja......dat is echt balen Bettie, maar wat het huis verliest brengt het
ook weer terug. Zo te zien is de vuilniszak goed onderhanden genomen, slim met
twee vorken pluizen harken. Misschien achter het tafeltje op de plint gevallen.
Of op een pluizig kleedje [als je die hebt] Juist door de geringe omvang
brengt het zoeken je tot razernij, maar hoop vurig dat je het snel weer
terug zal vinden.
Oorbellen (en andere kleine sieraden) hebben de onhebbelijke gewoonte net achter de poot van het bed te gaan liggen. Op dat ene punt waar je met de stofzuiger dus niet kunt komen.
Wel balen ..
Een reactie posten