Dat hele idee van een ex libris (uit de boeken), bevalt me buitengewoon. Je ziet het bijna nooit meer en ik heb er zelf nooit eentje gebruikt. En als ik nu niet bijna al mijn boeken wegdeed, zou ik er alsnog aan beginnen. Maar ja...
Vroeger lieten mensen er gewoon eentje ontwerpen. En er waren ook kant-en- klare ontwerpen. Ik ben er trouwens niet achter gekomen of deze hierboven van Hans Borrebach zelf is.
Deze drie zijn van haar en dat zijn toch echt kunstwerkjes, vind je niet.
En op dat boek kom ik nog terug.
22 opmerkingen:
Echte kunstwerkjes! Jammer dat dat in ongebruik is geraakt, ex librissen.
Ik gebruik altijd een ex libris in mijn boeken, al bijna 50 jaar. Speciaal voor mij ontworpen door mijn opa.
Wat leuk, Petra.
Ik had er nog nooit van gehoord! Als ik weer eens door boeken blader zal ik eens opletten of die er één bevatten.
Love the one with the cat most, cute! Had to look up Ex-Libris, oh, my, all the things I do not know about ;-)
Een eigen Ex-Libris lijkt me wel wat...
De Ex Libris uit Babs bootje is leeg gebleven, dat is jammer. Maar mooi en toepasselijk is ie wel!
Toevallig was ik bij een vriendin en die had een tang om een ex libris in een boek te zetten. Er zat een reliëf rand om en haar eigen naam stond erin. Nu ben ik aan het zoeken waar ik zoiets kan bestellen. Maar lees ik nou dat je je boeken wegdoet? Er zullen er nog genoeg overblijven, denk ik. Want je verzamelt zo veel. Mijn boekenkast wordt ook aangepakt , maar dan omdat het er een rommeltje is.
Emie, ik denk dat die Ineke, de eigenares van het boek die er dus wel haar naam in schreef, niet wist wat het was. Of ze vond het zonde om te gebruiken, dat kan ook
Niet alles, maar wel veel. En dan is er nog echt wel een en ander over, Mieke
van dezelfde schrijfster, A.M. Nachenius-Roegholt, heb ik ook een boek, Lot speelt in de levensloterij. Moet mn jeugdboeken (en boeken voor oudere meisjes) toch maar weer eens opzoeken, maar dan moet ik op een tafel klimmen en dat lukt niet meer. En dan ook kijken naar boeken die geïllustreerd zijn door Hans Borrebach.
Inderdaad kunstwerkjes.
Toen mijn oudste dochter promoveerde (archeologie) hebben wij voor haar ex-libris, een reliëf-tang met haar initialen, een troffel en een passende spreuk, laten maken.
Die exlibris zou inderdaad heel goed van hans Borrebach kunnen zijn. Wel zijn stijl.
De tang waar Mieke en Janne het over hebben heet ook wel een droogstempel. Misschien vergemakkelijkt dat het zoeken ernaar?
Ja, cool!
Juweeltjes !
Heel mooi!
Ik had nog nooit van een ex libris gehoord. Maar nu gelukkig wel.
Ik heb er zelf een, ooit ontworpen door een vriend met een grafische opleiding. Het origineel staat in een lijstje in de kast, na meer dan 30 jaar ben ik wel door de voorraad heen. Als ik een boek afschafte verwijderde ik de Ex-Libris en gebruikte hem opnieuw. Ik hoor je denken laat zien, maar dan moet ik op internet veel prijsgeven (naam, geboortedatum, geboorteplaats) en je weet daar ben ik voorzichtig mee.
Ik weet het, maar jammer is het wel.
Mijn vader liet ons als kind elk een ex libris ontwerpen en verdeelde daarmee meteen de aanwezige kinderboeken tussen ons vieren. Ik koos een stempel van een kievit (uit de stempelwinkel in Amsterdam op de Heiligeweg) met daarbij de letter M. Mijn zusje had een simpelere afbeelding die ze zelf getekend had, met daarbij de tekst "Een boek is als een bloem in de kast". Nog steeds bezit ik een paar van deze boeken en het is een mooie herinnering aan mijn vader, die wel echt een onderwijsman in hart en nieren was. Dat vind ik ook een beetje blijken uit deze "opdracht".
Een reactie posten