Afie's Nobelhuis, Egmond Binnen

En zo leidde Afie ons rond door haar... ja door wat eigenlijk? 

Haar huis, haar museum, haar atelier, haar kapel, haar ruimtes waar ik geen naam voor heb. Achter elke deur en luik op het terrein is wat te zien. Op ieder stukje van de schutting ook. En overal heeft ze wel een verhaal bij. Alles wat je ziet is bovendien zelfgemaakt,  met teksten er zelf bijgeschreven. Met lak, 'want dan kunnen ze het ook nog lezen als ik dood ben'. Afie is al oud, maar nog lang niet der dagen zat. 

Voorbeeld van haar werk: De begrafenis van een monnik. (Afie onderhield en onderhoudt banden met de abdij van Egmond). 

Alles is of geschilderd of  uitgehakt, in hout of steen of was. 'Niet moeilijk hoor', zegt Afie daarover, 'je begint te hakken of je snijdt weg wat er teveel is en wat er overblijft, dat is het'. 

Ze is begonnen in dit huis en  op dit terrein dat ze kocht,  samen met 'mijn Theo', haar man dus. Ze noemt hem vaak en vertelt dat Theo veel te vroeg is gestorven. 'Hij ging even bloemen plukken en werd gevonden met zeven narcissen in zijn hand'. 

Dit was haar eerste werk in steen: Theo.

Nog een voorbeeld: op een muur,  afgebeeld als een soort strip, zie je de gelijkenis van de werkers van het elfde uur. Bijbels dus.  Daar beeldt ze dan ook weer Theo in af en tussendoor haar kleinkinderen, de kinderen van haar twee dochters. Maar bijvoorbeeld ook Duisenberg, die toen minister van  Financiën was. 

Oh ja en dan was er nog een bijzonder paaltje met aan alle kanten een apostel erop afgebeeld. Dit pilaartje was al minstens dertig jaar bij Afie. Ooit bij haar gebracht door een van de laatste eigenaren. Nu ineens wilde ze er meer van weten en belde de abt. Die kon haar vertellen over de apostelen. 

Er is nog veel meer, veel en veel meer. 

De kapel, de kerststal in was...  

Je zou er wel drie keer naar toe moeten om echt alles te zien en te lezen. 

Maar het leukste was hoe en wat Afie vertelde. 

We eindigden met een glaasje zelfgemaakte wijn. 

Het was een superleuke middag. Een goed begin voor onze club. En dank aan Afie. En aan Marieke die er al eerder was en de ervaring wilde delen.