Mooi

 We gingen lekker weer fietsen langs de Westerschelde. Het is zo heerlijk daar. Af en toe kom je een ander mens op de fiets tegen, maar niet vaak. je kijkt en je kijkt, er is zoveel moois te zien

Fraai toch, die grote berg touw? En dan nog de natuurlijke vegetatie langs het pad. Zoals deze, kilometers lang.

Ja en als je dan een bordje ziet met Terneuzen 16 km, dan fiets je natuurlijk gewoon door. We deden het deze keer met een knooppuntenroute, een heel mooie. Ik zag dingen en plekken die ik in alle vijftien jaar dat ik er woonde nooit heb gezien. Te weinig interesse toen. En dat vind ik achteraf superstom. 

In Terneuzen aangekomen deed ik een aantal verrassende ontdekkingen. 

Zo was er ineens een scheepsspottersplek. 

Een soort ronde plek met een verhoging  aan het eind van een pier, waar je van nog dichterbij dan normaal die enorme schepen kunt bewonderen die daar langs varen. 

We hadden een beetje pech dat het net heel rustig was met de scheepvaart. Maar toch was het erg leuk. 

En vergis je niet hoor, de Westerschelde is belangrijk en de schepen die er varen zijn echte joekels. 

Het is een ingewikkelde rivier, de Westerschelde. Ingewikkeld wat betreft diepte. Die is zeer gevarieerd. Hier in de put van Terneuzen, 40 meter. Veel bochten, veel ondiepe plekken, zandplaten. Varen met een loods aan boord is dan ook verplicht. 

Mijn andere verrassende ontdekkingen betreffen Terneuzen zelf. 

Daar zag ik opeens allerlei zaken die te maken  hebben met de legende, het verhaal van de Vliegende Hollander. Kapitein Willem van der Decken die vertrok vanuit Terneuzen en uiteindelijk gedoemd was voor eeuwig te blijven varen met zijn spookschip.

Ik kom daar later nog op terug. Want het verhaal is spannend en boeiend. 

We kochten een bolus in de stad, aten die aan de dijk op en fietsten terug. Weer knooppunten volgend en nu niet langs de dijk, maar aan de andere kant. Tsjonge... ik wist het ook niet hoor, maar dit gedeelte van Zeeuws- Vlaanderen is echt ook mooi. En ook verrassend. Kijk maar: