De laatste tijd heb ik ineens weer veel fims gezien. Een keer zelfs drie films in twee dagen. Ja, in deze tijd van het jaar vind ik het ook echt heerlijk.
Buiten regent het en/of is het koud. Binnen duik je onder in een andere wereld., leef je mee. Alle films zag ik in de morgen of in de middag en dat is voor mij het beste. 's Avonds heb ik gewoon geen puf meer.
Ik heb nu een Cinevillepas genomen. Onbeperkt films kijken en met drie films per maand heb ik de aanschafprijs er al uit. En dat gaat gebeuren, er zit veel fraais aan te komen.
Ik zag ondertussen Killers of the Flower Moon (met een fantastische Leo di Caprio), Rocco en Sjuul (een lieve film met Beppie Melissen en Sabri Saad El Hamus). Sweet Dreams zag ik en die wil ik asap vergeten. The unlikely Pilgrimage of Harold Fry, Coup de Chance, Le Pot-au-feu en Das Lehrerzimmer. Op Sweet Dreams na, waren ze allemaal oké .
Maar ja ik heb hier geen filmblog, dus er zijn er twee die ik onder de aandacht wil brengen. Dat is in de eerste plaats Das Lehrerzimmer. Een fantastische film. Eentje die ik niet snel zal vergeten.
Maar ik begin met de film die ik gisteren zag en die ik heel erg apart vond. Hij komt niet in mijn top-drie van dit jaar, ook niet in de top-vijf. Maar ik heb er toch van genoten:
Het speelt zich af in Frankrijk, eind 19e eeuw.
De film begint met een heel lang stuk over koken. Je ziet Eugénie eerst groenten en kruiden plukken en daarna zie je haar aan het werk in de keuken van Dodin.
En dat duurt en duurt. Prachtige beelden, dat wel. In die authentieke keuken, met koperen pannen en schuimspanen en af en toe even proeven.
Zij werkt als kokkin al heel lang voor hem en gaandeweg kom je er achter dat ze ook een relatie hebben. Maar de hoofdmoot is dus dat koken. Er komt een meisje uit het dorp in de leer. Er wordt gekookt voor gezelschappen, vrienden en wie dat zijn is me niet duidelijk geworden. Sauzen, wild, gevogelte, vis, pastei, brood. Alles komt langs en je ziet dus ook hoe het gemaakt wordt. Heel, heel, heel mooi gefilmd
Pas na een half uur of zo gebeurt er wat anders dan koken.
Het is ook zwaar werk en je kunt wel zien dat het Eugénie hoe goed ze ook is, zwaar valt. Ze is vermoeid.
En dan gaat Dodin voor háár koken. En zij gaat eten. Met een prachtig dessert.
Meer kan ik er niet van vertellen.
Na een half uur dacht ik dat het niets voor mij was. Te langzaam, te veel over koken. Maar daarna werd het toch wel weer boeiend.
Het belangrijkste voor mij was dat het zo mooi gemaakt was.
Op de achterkant van de flyer staat het recept voor Pot-au-Feu. Ik word al moe als ik er aan denk. Maar er zijn vast wel eenvoudiger pot-au-feu recepten te vinden.
8 opmerkingen:
Ik zou wel eens een hapje willen proeven
Ik zag een stukje ervan op tv, en dacht: wat een saaie film. Maar misschien dus toch niet.
Ik heb het recept even opgeslagen...
Gisteren met mijn man afgesproken dat we binnenkort deze film gaan zien in het filmhuis om de hoek. Leuk hoor zo'n abonnement, er is veel moois en interessants te beleven.
Kan me voorstellen dat het mooi gefilmd is, de foto is al prachtig.
Ik houd van koken maar deze pot-au-feu sla ik toch maar even over.
Gisteren een stuk van gezien op tv, men had het over deze film, ik dacht op 1. Er zaten twee koks aan tafel.
Wie weet, binnenkort bij de FilmLiga !
Die pot-au-feu laat ik ook aan me voorbij gaan, te veel werk en te veel rommel. Maar die film lijkt me wel.
Le pot au feu draait in ons filmhuis deze maand dus we gaan eens kijken of de data ons passen.
Sweet Dreams, wij hadden er alletwee helemaal niet mee met die film, verschrikkelijk. En dat zou de film van het jaar moeten zijn, dat Renée Soutendijk zich daar voor leende begrijp ik niet. Blij dat er nog meer mensen zijn die niets begrepen van deze film.
Een reactie posten