Al een paar keer vertelde ik hier iets over Leeuwarden. Dat ik het zo'n gezellige stad vind, dat er veel te zien is, dat er heel veel murals zijn en leuke winkels en terrassen.
Dat wist ik allemaal al sinds jaar en dag.
De reden dat we nu gingen was niet een van de genoemde zaken. De reden was een tentoonstelling in het Fries Museum.
Een tentoonstelling over het schildersechtpaar Christoffel en Kate Bisschop.
En over hun werk.
We hebben het dan over de 19e eeuw.
Ik vond het werk van Christoffel erg mooi. Romantiek natuurlijk, maar met prachtige kleuren en mooi licht.
Ja en heel veel gevoel voor drama! Dat ook, maar niet alleen dat.
En die Kate, dat is weer zo'n power-vrouw. Ze hoort een beetje thuis in het rijtje van Sientje Mesdag, waar ik het laatst over had. Ze heeft ook samen geschilderd met Sientje.
Van die types die tegen de tijdgeest in deden wat ze belangrijk vonden en dat ook uitdroegen.
Kate was een Britse (uit London), die hier haar leven met Christoffel opbouwde, niet thuis bleef zitten, maar schilderde en werkte.
Daarbij waren zij en haar man verzamelaars en hoe ze hun huis inrichtten in Scheveningen, is ook mooi te zien in de tentoonstelling.
Maar het mooist vond ik toch het werk van Christoffel
Drama, dat zei ik al en veel Hindeloper schilderwerk, fraai afgebeeld.
Ik laat een paar werken zien:
Dit werk is getiteld: Alleen thuis. Het is geschilderd in 1864. Een vrouw die op haar man wacht? Hoe dan ook, bij dit schilderij zou je een roman kunnen schrijven.
'Een ledige wieg', uit 1880. Weer een roman en wat een verdriet. Zo'n doek lag goed in de markt las ik. Kindersterfte was natuurlijk ook nog aan de orde van de dag.
Deze drama's waren echt. Mijn eigen oma had het op haar sterfbed niet over haar vier levende dochters en drie levende zonen. Zij had het over haar gestorven kindjes. Mijn oma was ook van 1880.
Het schilderij wordt ook wel 'De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen' genoemd.
Nóg een ledige wieg. Deze vind ik het mooist. Uit 1904. (Toen was mijn oma vierentwintig. )
Eindigen met iets vrolijkers dan maar: De gelukkige familie uit 1892. Een kleine baby, een jong gezin.
Ik vond de tentoonstelling echt heel mooi en zorgvuldig gemaakt. Ik begin zelf deze periode steeds beter te kennen en dat bevalt me heel goed.
Een aanrader vind ik en dan zeker een dagje Leeuwarden er aan vast knopen, zou ik zeggen. Te zien tm 7 juli.
(En er is nóg een leuke tentoonstelling in het Princessehof, het keramiekmuseum in Leeuwarden. Over porselein. Die was nog net niet geopend toen wij er waren. Maar nu wel en ik denk dat het misschien wel op een dag had gekund, als je op tijd op staat natuurlijk hè).
16 opmerkingen:
Ja, wat een tijd toen, al die lege wiegjes. Opvallend, al dat Hindelopens meubilair. Mijn moeder had een dienblaadje in die kleuren.
Jouw oma sprak er nog een keer over. Mijn broer vond bij zijn stamboom onderzoek,dat mijn vader nog twee oudere jong gestorven zusjes had. Nooit over gesproken,maar het verdriet was er wel.
Beautiful art indeed.
I, again by chance only, learned my Grandmother had not seven but nine babies, two didn´t make it. I don´t even know if boy(s) or girl(s).
Dat licht, prachtig! Wat een verdriet moet dat zijn geweest. Mijn moeder heeft ook een jong gestorven broertje gehad. Daar werd niet vaak over gesproken maar we wisten het wel. Van mijn vaders kant heb ik eigenlijk geen idee.
Mooi werk. Het kan me bekoren.
De kindersterfte was hoog in die tijd. Gelukkig is dat nu beter, Het is door dit echtpaar mooi in beeld gebracht.
Nog nooit van deze schilders gehoord. Door jou te volgen krijg ik een minicursus kunstgeschiedenis en die boeit me zeer!
Wat een schoonheid is hier te zien!! en intens verdriet !! . Ik houd erg van dat Hindelopens meubilair. Wat knap dat je dit alles zo mooi kan overbrengen op een schilderij!
Mooie werken met inderdaad een verhaal. Mijn oma's waren iets jonger dan die van jou. Van 1889 en 1900
the paintings are looking really great
Ah, hoog tijd dat we weer eens in Leeuwarden gaan kijken. Maar eerst morgen naar het Groninger Museum om prachtig Duits porselein te bekijken en nog wat meer uiteraard.
Ik was in de veronderstelling dat de tentoonstelling al voorbij was, dus veer meteen op uit mijn stoel. Bedankt voor het mooie verslag.
Wat een mooie schilderijen laat je zien. Sommige verdrietig, andere blij. De moeite waard om voor naar Leeuwarden te gaan.
Wat heeft de vrouw in de bedstede een prachtige kimono aan.
Mooi die Hindelopen beschilderde wiegjes.
Een verdrietig thema, maar een prachtige sfeervolle serie.
Een reactie posten