British?
Nou nee hoor! Vooral heel veel kunst en geschiedenis uit de rest van de wereld. Uit het Britse wereldrijk.
Zoveel mogelijk laten zien aan zoveel mogelijk mensen, dat was en is altijd het doel.
Ik ben dol op dat museum. Ik stel me soms vooor dat ik in de straat er tegenover woon, op een kamer voor een paar maanden en dat ik dan iedere morgen op speurtocht ga. Ik begin helemaal bovenin en werk langzaam door naar beneden.
Zoiets zit er niet in, maar when in London... we gaan altijd.
'Een zeeroversmagazijn' noemde iemand het museum jaren geleden. Nou ja, iemand, het was de schrijver W. F. Hermans die dat zei.
Nu wordt er volop geprotesteerd en er wordt volop terug geëist. Dat zal in veel gevallen terecht zijn. En het museum gaat er ook met enige regelmaat op in.
Maar het lijkt wel of iedereen overal doorslaat.
Kijk hier bijvoorbeeld eens naar. De Mold Gold Cape. Die is gevonden in Wales. (1600-1900 BC). De vinder heeft het ding verkocht aan het museum. Maar nu wil Wales de cape terug. 'Die hoort bij het collectieve geheugen van Wales', zeggen ze.
Het is een prachtig voorwerp, gevonden in de grond op de overblijfselen van een mens. In 1833. Er was niet veel meer over van die mens. Te weinig in elk geval om te kunnen onderzoeken wie het was. En er is niet nóg zoiets gevonden. Hoe zo collectief geheugen?
Dit is dan weer een heel ander verhaal, het is een beeld dat afkomstig is van Rapa Nui (misschien moeten we het maar geen Paaseiland meer noemen). Hoa Hakananai'a heet het beeld.
Meegenomen zonder toestemming, zonder betaling ook en cadeau gegeven aan Koningin Victoria die het op haar beurt aan het museum gaf . Vier ton zwaar en 2,5 meter hoog.
Maar de mensen van het eiland vinden het geen steen. Ze zien het als de geest van een voorouder en dat verandert de zaak wel. Hun koloniale verhaal is sowieso nogal ingewikkeld.
Verder: Egypte wil de steen van Rosetta terug, Nigeria de Benin Bronzes, Griekenland de Elgin Marbles en....
De Grieken willen dat al heel lang. Maar die marbles zijn echt gekocht door Lord Elgin en er is heel lang heel goed voor gezorgd. Anders zou het nu gruis zijn...
Die Benin Bronzen, daar zijn we nog even naar op zoek gegaan, maar de zaal was gesloten. Misschien toch terug?
Tja, het blijft voorlopig een moeilijk probleem.
7 opmerkingen:
Ja, dat is een probleem, terug of niet. En roofkunst, tja. Ik zou daar ook wel een tijdje tegenover willen wonen. :)
Dat zou fijn zijn hè. Daar wonen en iedere dag even binnenwippen. Maar nu was je er weer en heb je vast en zeker genoten. Wat is zo'n buitenlandse lievelingsstad toch fijn.
Ik word er vaak ook een beetje kriebelig van... Als kunst is het beschikbaar voor de hele wereld immers. Anderzijds als het ooit gestolen is, snap ik ook wel dat de 'eigenaar' het terug wil. Lastig hoor.
Zo'n droom om tegenover een museum te wonen ( tijdelijk) heb ik ook maar dan in New York, de Museum Mile.
Beautiful museum artefacts preserved
Ik vind het een moeilijk probleem, natuurlijk is het op de een of andere wijze daar terecht gekomen. Maar of dat onterecht is?. Ik denk dat er ook zoiets als wereld erfgoed is, en als dat in een museum staat vind ik dat prima.
Zelfs ik ben in dat museum geweest!
We gingen er de Rosetta stone bekijken en daarna de rest van de Egyptische afdeling.
Een reactie posten