Geen fluitenkruid

'Kijk', zei ik tegen mijn man, 'Kijk het fluitenkruid is weer aan het bloeien, tweede leg, ik bedoel tweede bloei'.
Mijn man keek.
'Dat is helemaal geen fluitenkruid', zei hij.
En hij had gelijk.
Maar wat het dan wel was, wisten we allebei niet.
Tot vorige week. Toen kwam er een nieuwe Bloomonbos. Daar zit dan altijd een kaartje bij met wat bijzonderheden over één van de bloemen in het boeket.

Over deze bloem dit keer,  de Ammi Visnaga. En dit is de begeleidende tekst:

Ken je die witte schermbloemen die vaak langs de weg staan? Dat is heus niet allemaal fluitenkruid. Kan ook Ammi Visnaga zijn oftewel tandenstokerskruid. Een veelzijdig type. Als sinds de oudheid wordt er thee van gemaakt tegen nierstenen en allerlei soorten van kramp. En met de steeltjes onder die leuke witte bloemen kun je dus je tanden stoken. Moet je ze wel eerst even laten drogen. 

Ga ik toch een keer doen, die steeltjes laten drogen.
Gewoon om iets te doen dat de mensen in de oudheid ook al deden.
Thee zetten van één bloem doe ik niet. En het wandelgebied waar ik deze bloemen zag, wordt zeer veelvuldig door honden bezocht én gebruikt, dus ik ga ze daar niet plukken.
Hoewel... ik heb redelijk vaak kramp in mijn voet, dus...