Liefdesslotje

Jaren geleden, waarschijnlijk nog op mijn vorige blog, schreef ik over slotjes die ik aan een brug in Rome zag hangen. Of was het Parijs? Ik weet het niet meer.
Wel weet ik dat ik toen probeerde achter de oorsprong te komen en dat het een boek en een film waren die deze rage veroorzaakten. Omdat een verliefd stel dat deed in de film.
Ik vond het erg leuk en de bedoeling is duidelijk. Je hangt een slotje op en gooit het sleuteltje in de rivier. Symbool voor onverbrekelijke liefde.
Sinds die eerste keer zag ik aan vele bruggen, in vele landen, slotjes hangen.
Wij hebben het zelf ook een keer gedaan. In London uiteraard.
De volgende keer dat we in London waren, was het slotje verwijderd. Maar ons sleuteltje ligt vrijwel zeker nog op de bodem van de Thames.
Op de brug over de Rijn, in Keulen was het echt prachtig. Zo veel slotjes en aan allebei de kanten.

Je kunt de brug aan de ene kant oplopen, genieten van het uitzicht en de slotjes en aan de andere kant weer oplopen en dan is het uitzicht nog mooier.
De slotjes zijn bevestigd aan een soort ijzeren hekken, die er erg stevig uitzien. Blijkbaar is de brug nog veilig genoeg en worden de slotjes hier nog niet weggehaald.
Zoals in Amsterdam en in Parijs wel gebeurde, uit veiligheidsoverwegingen.

Jana en Amadeus kozen indertijd wel een prachtige datum om hun slotje op te hangen. Wat zou ik graag weten hoe het ze vergaan is in de afgelopen acht jaar.
Maar ja, slotjes met een adres zie je niet...