Vandaag

Vannacht was ik om vier uur wakker. Dat gebeurt nog al eens en een enkele keer val ik weer in slaap, maar vannacht niet.
Ik ben jarig vandaag en ik probeerde me allerlei verjaardagen te herinneren. Wat zijn het er al veel.

Nog heel goed herinner ik me mijn elfde verjaardag. Of liever het begin daarvan.
Ik kreeg een ontbijt op bed, de zon scheen in mijn kamer, er stond een vaasje bloemen bij en ik kreeg het boek Sproet, dat ik vervolgens helemaal uit las.
Ik heb het nog.
Waarschijnlijk is toen de basis gelegd voor mijn verzameling oude meisjesboeken.

Min twaalfde verjaardag was een ongelukkige, omdat er helemaal niemand kwam. We waren net verhuisd naar Terneuzen en mijn familie, tantes en ooms en neven en nichten, vonden de reis kennelijk een te grote onderneming. Dat was het ook wel, niemand had nog een auto, maar ik vond het heel erg. In Terneuzen kenden we niemand.  Ik was ook ziek die dag, naar later bleek was dat van heimwee. Toen ik eind van de maand naar school mocht, was de buikpijn meteen over.

Het jaar dat ik dertig werd, mijn eerste verjaardag met een kindje van een half jaar oud, onze Bart. Wat voelde ik me rijk. Alle ouders waren er nog en kwamen. Zelf heb ik geen broers of zussen, maar zwager en schoonzussen kwamen toen ook nog allemaal.

Mijn negenendertigste verjaardag: we waren aan het kamperen in Brabant.
En het regende, het regende en het regende. Gigantische plassen en dat was voor de kinderen best leuk, maar niet dagen achter elkaar. Zelfs niet op zo'n leuke camping.
Ik zat voor het raam van de caravan, of misschien was het nog de vouwwagen dat weet ik niet meer. Maar in ieder geval kwamen daar ineens mijn ouders aangelopen. Dat was echt super. Ik kreeg een parelketting, echte parels. Mijn moeder zei dat ze het eigenlijk meer een cadeau  voor een veertigste verjaardag vond, maar dat ze het nou eenmaal zo bedacht had en  niet zo van uitstellen hield, haha. Ik deed hem meteen om. Stond vast leuk bij die regenlaarzen.

Een jaar later, toen ik echt veertig werd, stond er voor mij speciaal een advertentie in de Volkskrant. Van mijn vriendin Sanny en haar gezin,  die denk ik hun vakantie elders doorbrachten en niet bij de feestelijkheden aanwezig konden zijn. Dat vond ik ook wel heel bijzonder.

Ik herinner me heel wat verjaardagen die we wegens vakantie in het buitenland doorbrachten. Dan kwam er natuurlijk niemand, maar we deden wel altijd iets speciaals op zo'n dag. Een high tea in Engeland, een rit in een koetsje in Oostenrijk.
Een ander jaar dat we in Engeland kampeerden en dat mijn neef Michael uit New Zealand er ook was met zijn gezin. Dat was fijn. 

Toen ik zestig werd en we uit eten gingen met het gezin (nog zonder kleinkinderen) en de meest geliefde vrienden.
Vorig jaar, vijfenzestig, toen we het vierden met alle kinderen en kleinkinderen in één groot huis. Rijkdom!

En dit jaar... vieren we het niet. Niet met andere mensen.
We vieren geen verjaardagen en moeder/vaderdag meer en houden in plaats daarvan een gezinsdag. Die gaat binnenkort plaatsvinden.
Vandaag trek ik er met mijn man lekker op uit. 
Jullie ook allemaal een mooie dag gewenst!