Vrouwenkoor 'Malle Babbe'

Gisteren waren we in Haarlem. In de Groenmarktkerk.
Daar ging het koor van Marlou optreden of zoals ze het zelf zeiden: ze gaven een muzikale receptie.
Marlou heeft al vaak iets over haar koor Malle Babbe verteld en wát ze er van vertelde vond ik leuk.

Ik heb een groot deel van mijn leven in een koor gezongen, variërend van de Stem des Volks tot  musical-popkoor Broadway en een smartlappenkoor. Mijn man zingt nog steeds. Ik  hou van koren en van koorzang,  ik hou van kerstliedjes en ik vind Haarlem leuk.
Nou daarom waren we daar.

Marlou had gezegd dat het druk zou worden en we waren er dus vroeg. Gelukkig maar, want het was niet gewoon druk, de kerk was stampvol.  Terecht zou blijken.
Wij hadden mazzel, zaten tamelijk vooraan én aan de kant van Marlou.
Dat ik begin met een foto van de dirigente is niet zomaar. Ze heet Leny van Schaik.
Wat een leukerd is dat. Losjes en met heel veel humor, gezeten aan de piano, presenteerde zij de middag. Naast het dirigeren dus en dat is een hele prestatie.

Wat zal ik eens van het koor zeggen?  Dat het me een heel gezellig koor lijkt. Dat er een paar werkelijk prachtige stemmen meedoen, bij de sopranen. Dat er volop solisten zijn met durf. Dat ze heel klein kunnen zingen  en soms heel groot. Dat ze er plezier in hadden met z'n allen en dat er af straalde. Dat ze goed zongen. 
Het allermooist vond ik trouwens het lied dat ze als eerste na hun opkomst door de zaal zongen.
Dat was geen kerstlied, dat was muziek, gemaakt  in een Japans vrouwenkamp.  Indrukwekkend.
De rest van 'de receptie' vonden wij  soms ontroerend mooi.
Nou werken kersliedjes altijd op m'n ontroerings-spieren hoor, dat moet ik er wel bij zeggen. Ben dan een watje.
Met veel liedjes mocht het publiek mee zingen. Kinderen die in de zaal zaten mochten op het podium en maakten een begeleiding door met de sleutels van hun ouders te rammelen. Zo leuk

En dan Marlou, kijk daar staat ze hoor, tweede van rechts. Wij hadden elkaar nog nooit gezien, maar ik herkende haar meteen.
We zaten vlak achter haar familie, dus toen Marlou in de pauze even  haar familie opzocht, hebben we haar en haar verloofde de hand kunnen schudden.
We hadden een heerlijke middag. en kwamen echt in de kerststemming. Op weg naar de trein, liepen we, in de regen, nog steeds kerstliedjes te zingen!

Ps: We houden ervan om dingen te combineren. We waren al vroeg in de stad en zagen nog iets anders. Dat was in Teylers museum, de tentoonstelling 'Jong in de 19e eeuw'. Echt de moeite waard en ik kom er nog op terug.  Maar  nog maar te zien tot 5 januari. Dus als je in de buurt bent...