Merrick

Dat de Britten gek zijn op hun geschiedenis, dat zie je overal in London.
Het blijkt bijvoorbeeld uit de blauwe borden, die ze plaatsen op de geboortehuizen van hun beroemdheden.
Zeer uiteenlopende beroemdheden mag ik wel zeggen, variërend van de Zombies (weet je nog wel, oudje) tot de schrijfster van Mary Poppins, P.L. Travers.
Het Zombiebord hing trouwens in St Albans. 
Verder is er op iedere straathoek zowat een museum.

Wel eens van Joseph Merrick gehoord?
Ik eigenlijk niet. Maar wel van the Elephant Man. Dat was een beroemde film, die ik niet heb gezien.
Dus toen we een wandeling maakten in London, in Whitechapel, lazen we dat er een klein museum was, precies aan het begin van onze wandeling. Naast een ziekenhuis, het Royal London Hospital.  We gingen kijken.
Inderdaad erg klein dat museum, iets groter dan een kamer, met heel veel over ziekenhuis, verpleging, instrumenten en zo.
Maar het grootste deel was gewijd aan Joseph Merrick, the Elephant Man.

Hij leefde van 1862 tot 1890.
Joseph leed aan totale vervorming van zijn gelaat en lichaam, door grote bot-tumoren.
Die waren ontstaan vanaf zijn derde jaar.
Je kunt wel bedenken hoe hij gepest zal zijn en hoe mensen bang voor hem waren.
Joseph werd uitgestoten, was zwak. Kon niet naar school.
Een diagnose was er niet echt  en niemand kon iets voor hem doen.
Zijn moeder hield van hem, maar stierf toen hij twaalf was.
Zijn vader en  zijn stiefmoeder verstootten hem en hij moest het alleen zien te rooien. Op straat.
Hij kwam in London terecht en verdiende zijn brood in een soort peep-show, in een winkel tegenover het ziekenhuis. 
Daar zag een chirurg hem, Frederick Treves. Hij onderzocht hem en publiceerde over deze patiënt.
Nog meer narigheid, toen Merrick later op straat beroofd werd van al zijn spaargeld en ziek en ellendig naar het ziekenhuis werd gebracht.
En toen werd er een uitzondering gemaakt op de regels.
Treves regelde dat Merrick voor altijd een kamer in het ziekenhuis mocht blijven bewonen. Daar was hij gelukkig en  had hij een menswaardig bestaan. Hij las en leerde en las en leerde en werd door heel wat beroemdheden bezocht, o.a. door Alexandra, princess of Wales.
Hij stierf tenslotte in zijn slaap.