Er zitten hier ook veel kauwen en meesjes, bij vlagen ook veel mussen. Het kan best dat dat ook altijd dezelfde vogels zijn hoor, maar dat weet ik niet. Op de volgende foto zie je waardoor ik de ekster altijd herken.
Hij heeft geen tenen aan zijn ene pootje. Gelukkig weet hij zich heel goed te redden zonder.
De kauwen zijn zelfs een beetje bang voor hem en geven hem voorrang terwijl ze hun kans afwachten op het dak van de schuur, of op de schutting.
Wij vragen ons iedere keer weer af hoe vogels echt binnen een minuut weten dat er een lekker hapje voor ze klaar ligt.
Er is geen vogel te bekennen en dan ineens zijn ze er. Wonderlijk.
Enfin de ekster komt hier echt al jaren. Als ik hem een tijdje niet zie, mis ik hem.
'Dankjewel hoor en graag tot ziens', zegt de ekster nog even (in de richting van het nog te wassen raam!), voor hij de aftocht blaast.
Ik ben niet eens een echte vogelliefhebber, nooit geweest ook, maar ik houd erg van de vogels in mijn tuin.
Van Sinterklaas kreeg ik zelfs een vogelherkenboek en echt ik heb er al diverse keren in gekeken.
De kauwen, die ik eerst niet leuk vond, waardeer ik meer en meer. Ik heb ook al een vogelcursus gedaan, online.
Waar gaat dat heen, waar gaat dat heen?
Ps: Die donkere schim die je op de eerste drie foto's voor het raam ziet staan, dat is een kleine kameel die ik ooit in Syrië kocht. Van kamelen hield ik altijd al.
19 opmerkingen:
Niets veranderlijker dan de mens. Door het fotograferen heb ik ook veel meer aandacht voor vogels gekregen en zie ik de schoonheid van de beestjes veel meer dan vroeger.
Wat leuk, zo'n 'persoonlijk' contact met een vogel. In de tuin van mijn vorige huis was een merel die ik herkende, omdat hij één hangende vleugel had. Ik heb nu op mijn balkon een voederding gehangen, nu maar wachten op de meesjes.
Als vogelaar in de dop heb je toch leuke kiekjes gemaakt.
Hier wachten vaak de vogels op daken en in bomen van de buren. En gooi ik eten,dan komen ze. Volgens mij hebben ze een soort hapjes-route en gaan tuinen langs.
oh, zo tof! Karel heeft zelfs een ekster tattoo :)
Voor je het weet verander ook jij in een vogelaar. Boffen die vogels even.
Wat fijn dat de vogels je tuin weten te vinden. Kauwtjes zijn heel slim die weten op alle mogelijke manieren voedsel binnen te hengelen. Zelf denk ik wel eens dat vogels een ingebouwd wekkertje hebben. Altijd rond drie uur 's middags verzamelen de meesjes in ons voortuintje. Ze vliegen af en aan.
Die manke Nelis bij jou verdient respect.
Ik ben dol op eksters en kauwen.
eksters komen hier niet maar een groep kauwen des te meer, die eten lekker mee met de cavia's, konijn en kip.
We hebben ook merel echtpaar, roodborstje en Turkse tortel echtpaar.
Heel mak allemaal op roodborstje na.
Het is leuk om je te verdiepen in de eigenschappen en zo van de vogels.
Inderdaad hoe bijzonder vogels weten dat er ergens eten ligt.
Maar ook wie wel wil voeren en wie niet.
Zo weten de eenden al dat ze van mij niets te verwachten hebben en laten mij links liggen of geven mij het nakijken wanneer ik hun kant op wandel.
Wat zielig zo'n half pootje. Hij heeft een goed axres gevonden,
Leuk hè, die vogels in de tuin. Ik kan er ook echt van genieten.
Niets mooiers dan vogels in de tuin. Het is altijd genieten.
Ik kijk zo graag naar alle soorten die onze tuin aandoen!
Leuke foto's! Wij zien hier ook altijd veel eksters; in de rij eikenbomen achter ons huis zit elk jaar wel een eksternest.
Wat bijzonder, zo met z'n ene pootje. Hoe oud zouden ze kunnen worden?
Die komt bij ons ook wel eens eten. Er is ook een kauwtje dat de punt van zijn snavel mist, en daar schijnt hij zich toch prima mee te redden.
Heb even gegoogeld: vijftien jaar!
Wat leuk en dan zo'n vogel met een beperking...leuk dat je steeds enthousiaster over vogels wordt!
Hahaha, de kameel zag ik pas nadat jij er over schreef.
Wij hebben een pindakaaspot in de tuin staan en dat levert altijd kijvende spreeuwen op. Als die weg zijn, durven roodborstjes, vinken en Koolmeesjes te komen.
Apart, die gehandicapte ekster. Wat een leuk blog, Bertie!
Een reactie posten