Ramen lappen

Ramen lappen... ik heb er een hekel aan.
Maar ik heb wel graag schone ramen.
Ik bof, want ik heb een man die, zonder dat ik het vraag, de ramen lapt, zowel binnen als buiten. En dat doet hij behoorlijk goed.
Als ik het een heel enkele keer wel eens doe, ziet het er niet uit. Als hij het doet wel. Dus ik doe helemaal niet mijn best om er beter in te worden.

Nou hoe dan ook. Ik liep in Amsterdam en zag ineens een heleboel glazenwassers.
Het leek wel glazenwassersdag.
Deze zag ik bijvoorbeeld.
Het zou mijn werk niet zijn en dat van de mensen in deze huizen dus ook blijkbaar niet. Die laten het mooi doen.

Ik dacht terug aan dat huis waar ik als kind woonde.
Gisteren vertelde ik er iets over en ook over de mensen die het bewoonden. Waaronder het dienstmeisje Teunie.
Nou Teunie moest de ramen in dat huis lappen.
Hoge ramen waren dat natuurlijk.
En daarvoor gebruikte ze een glazenspuit.
Een glazenspuit, daar had ik al in jaren niet meer aan gedacht.
Tot ik een tijd geleden ontdekte dat er in 'mijn museum' gewoon eentje staat.
Toen wist ik het weer.

Kijk, zo ziet zo'n ding er uit.
Het apparaat werd in een emmer water geplaatst en dan moest er gepompt worden, ongeveer zoals je pompt met een fietspomp.
Dan spoot het water, uit de linkerbuis,  hoog tegen het raam.
Met kracht.
De laatste rest water uit de emmer gooide Teunie dan zelf nog tegen het raam en ik was altijd bang dat ze de emmer zou meegooien. 
Als alles goed nat was kon er gelapt worden. Teunie had ook een lange stok, net als de glazenwasser op de eerste foto.

Fascinerend vond ik het.
Ik was nog klein, maar ik vroeg altijd of ik mee naar buiten mocht en dan was het natuurlijk een hoogtepunt als ik zelf mocht pompen. Soms mocht dat.

Als ik in het museum in de zaal ben waar de glazenspuit staat, vraag ik wel eens aan gasten of ze het voorwerp herkennen.
Tot nu toe niemand getroffen die het wist!


Daarnet zat ik zo maar even te googelen en kwam terecht in het Regionaal Archief Dordrecht. Daar vond ik een foto van het huis van de oude dame. Het gedeelte waar wij woonden, staat er ook duidelijk op. Dat is dat schuin uitgebouwde gedeelte aan de zijkant links.

 Het leuke van deze foto is, dat de tuin, rechts van het huis er nog op staat. Later, toen de oude dame was overleden,  is die tuin volgebouwd. Je kunt denk ik ook goed zien hoe groot het huis was. Ik heb op zolder leren fietsen!