Zwolle

Deze kat was lekker aan het wandel en niet van zins in de schaduw te gaan lopen. 

En gelijk had hij, het zonnetje scheen en waarom zou je dan in de schaduw gaan. 

Dat deden wíj ook niet. 

Wij waren ook aan de wandel en vooral mijn man zal altijd gaan lopen aan de kant  waar de zon schijnt. 

Dat is de aard van het beestje. 

We hadden het gevoel dat we vakantie hadden. Drie dagen weg en twee nachten. 

Helemaal niet lang en  ik heb het al vaker betoogd: dat is toch net een echte vakantie. 

We waren in Kampen, in Enschede, in Zutphen en de laatste dag brachten we door in deze stad: 

Zwolle, een stad die zeker in ons rijtje favorieten thuishoort. We zijn er best vaak geweest, zo vaak dat we de weg er vrij aardig kennen. 

En natuurlijk heb je in Zwolle een aantrekkelijk museum, de Fundatie. 

Eigenlijk had ik daar niet zo'n zin in omdat ik nog steeds onder de indruk was van Sofonisba Anguissola in Enschede.

Maar ja, we waren er nu toch en je kan er natuurlijk heel makkelijk in en er ook snel weer uit als je het niks vindt en dus gingen we.

Er was een tentoonstelling getiteld Brave New World. Werk te zien van 16 kunstenaars onder de 40. 

Moderne kunst schrikt me soms een beetje af. Omdat ik het niet altijd begrijp en niet altijd mooi vind. Maar soms moet je wel eens even uit je comfort zone. Dat weet ik ook eigenlijk wel, maar het werd nu weer eens bewezen. Ik kan niet zeggen dat ik álles mooi vond. Maar wel fascinerend en intigrerend en vaak toch ook mooi.  Veel stemde tot nadenken. Ik laat er morgen wat van zien.

Eerst nog even het uitzicht, na het beklimmen van een werkelijk doodenge trap. Voor mij dan  doodeng hè, evenals de geheel glazen lift.  Die dus niet echt een alternatief was voor iemand met hoogtevrees .