Bloed prikken met een luchtje

'Nou mevrouw', zei de man bij de kaartjesautomaat in het ziekenhuis, 'Nou mevrouw, u hebt pech. Dat kan wel eens een half uur duren en als het tegenzit drie kwartier'.
Mijn man was dezelfde morgen ook geweest en hij had helemaal geen wachttijd, dus ik had inderdaad een beetje pech. Bij de huisarts had ik eerder die ochtend een afspraak en had ik 45 minuten gewacht, vandaar dat ik zoveel later was dan mijn man.
Toevallig ben ik de meest ongeduldige mens die ik ken, maar in een ziekenhuis of bij een arts ben ik nooit ongeduldig.
Niet sinds ik ooit, lang geleden, voorrang kreeg op alles en iedereen en iedereen moest wachten tot ik klaar was.
Dus ik installeerde me, ik had een appeltje mee en mijn telefoon en wachtte geduldig.
Ik kreeg koffie of thee aangeboden, wat ik buitengewoon vriendelijk vind en ik luisterde een beetje naar de gesprekken om me heen.
En ik keek. Er waren mensen met een S voor hun nummer, de S van spoed en ik was al lang blij dat ik geen spoedgeval was. Er waren mensen die in een rolstoel kwamen, begeleid door een verpleegkundige. Er waren mensen die zaten te praten over hun kwaal, iets wat ik denk ik nooit zou doen tegen een wildvreemd iemand.
En toen was ik aan de beurt. B 1018, kamer 7
Binnen zat een heel aardig meisje op me te wachten.
'In welke arm wilt u geprikt worden mevrouw?' vroeg ze en ik zei dat het me helemaal niks uitmaakte.
'Dan doe ik links' zei ze. Ik stroopte mijn linkermouw op.
'Ah', zei ze toen. 'Heerlijk'.
Ik keek haar vragend aan, terwijl ze iets met de naald deed.
'Ja, ik ruik het altijd', zei ze. 'U gebruikt de body-lotion van Rituals, Sakura. Klopt hè? Ik heb het zelf ook, het is mijn lievelings!'.
Ze had gelijk.

 Ik stond er van te kijken. Nog nooit had ik er bij stilgestaan dat zo'n meisje natuurlijk vele luchtjes binnen krijgt in haar kleine hokje. Die zullen haar vast  niet allemaal bevallen, denk ik.
Ze vertelde dat ze heel veel geuren herkent.
Het herinnerde me aan het  tv-programma 'Wedden dat'. Waarin mensen de raarste vaardigheden bleken te bezitten.  En dat op televisie gingen bewijzen. Déze vaardigheid, het herkennen van geuren terwijl je aan het prikken bent, had er goed in gepast!

Ik heb mezelf kort geleden getrakteerd op dit luchtje. De nieuwe badkamer is een feit. Het is mooi geworden.
Daardoor viel het me op dat er een zootje ongeregeld stond qua flesjes en potjes.   Een gele fles van Zwitsal , een paarse, nog een andere fles en wat potjes.
Ineens vond ik het een troep. Dat veranderde ik. Het ziet er nu wel netjes uit.
Geloof maar niet trouwens dat ik die andere spullen heb weggegooid hoor. Die bevinden zich in een la in de badkamer. Een la had ik niet eerder. Handig hoor, je ziet niks van de bende.