De poster die je hier ziet, hangt altijd in de maand mei in onze kamer. 'Maytime' , gekocht op een rommelmarkt in London.
In juni haal ik de plaat dan weg en hangt er weer iets anders.
Maar nu is het juli en het ding hangt er nog.
Gewoon, doordat de tijd zo snel gaat.
En dat vind ik eigenlijk heel raar.
Want we doen niks.
We werken niet, we gaan nergens naar toe... Niet naar de film, niet naar het theater, niet met de trein, niet met de bus. Geen studie, geen oppas.
Oke, we doen huishoudelijke dingen. We eten gezonder dan ooit. Mijn man kookt.
Ik ruim op en mijn man klust. Er wordt getut in de tuin. We zijn een keer in het museum geweest, om te kijken hoe het geregeld was. Ik ben een paar keer in een winkel geweest en een keer bij iemand op tuinbezoek.
We hebben zelf ook regelmatig tuinbezoek en ik praat buiten met verschillende mensen. Per telefoon ook. Er wordt geappt en videogebeld. We wandelen dagelijks en fietsen regelmatig. Ik lees wat en kijk tv. Ik heb heel veel fotouitzoekwerk gedaan
En ik blog natuurlijk. Dat verbaast me trouwens ook zeer, dat ik nog steeds iets kan bedenken om over te schrijven.
Dat is het dan wel.
In ons geval is dat werkelijk een totaal ander leven dan het leven dat we hadden. Ik snap er niets van dat de tijd dan toch zo snel gaat. Echt helemaal niets.
19 opmerkingen:
Het lijkt mij een teken dat je je nog steeds niet verveelt.
heerlijk toch Bertie,
zo zou iedereen moeten kunnen leven,
genoeg aan genoeg hebben,
dan zag de wereld er mooier uit,
xxx
Gelukkig verveel je je niet, Bettie. Toch blijft het een gekke tijd.
Gelukkig maar. Ik ken ook mensen,die zich vervelen,nu ze niet weg kunnen
Bij ons hetzelfde. Geen uitjes, geen verplichtingen. Rustig, kalme dagen die voorbij vliegen.
Volgens mij raak je aan het ritme gewend en mis je daardoor die uitjes niet eens. En ik vind het ook prima zo. Lekker onthaasten...
Heel herkenbaar hoor. Maar het komt ook, doordat je je niet verveelt.
Tijd vult zich als vanzelf, tijd is niet te stoppen, tijd vliegt. Van vervelen is gelukkig geen sprake, fijn toch.
Helemaal mee eens ik denk dat het ook de leeftijd is zo ervaren mijn manlief en ik dat . Fijne dag.
Marga
Ja vreemd hē, ik verbaas me er ook over. Dat de tijd maar doordraait terwijl wij mensen tot een stilstand zijn gekomen en dat met kennelijk een goed aanpassingsvermogen.
Toch vraag ik me af hoe we er pakweg over een jaar voorstaan. Hebben we dan ons ouwe leventje van haasten, vliegen, rennen weer opgepakt?
Ik kan me uitstekend vermaken, dat is het niet hoor. Maar het is wel allemaal rustig en rust roest toch? Ik ben een paar dagen weggeweest uit mijn comfort zone en ik moet zeggen dat voelde heel bijzonder. Dat gevoel van je eerste vakanties, een soort avontuur.
Die mondkapjes en het erop aangesproken worden als je het eventjes vergat was dan wel weer wat minder.
Konden we ons toch een half jaar geleden niet voorstellen.
Morgenchtend hebben we in ieder geval een exciting ochtendje, eerst naar de tandarts en dan naar de opticien. We verheugen ons op dat uitje, ha,ha.
Tussendoor misschien een koffie doen bij de Hema? Het kan weer nl.
Tja en zo kabbelen we maar weer door. En toch toch .....hoop ik dat het weer wordt zoals het "vroeger" was.
Gewoon lekker mensen thuis ontvangen, vrij zijn om te gaan en staan waar je wilt. Mondkapjes opbergen verweg achterin een la, want toch maar bewaren, want je weet maar nooit.
Ik ben jaloers op je...
Zou ook graag meer tijd willen hebben.
Klinkt gek nu, maar ik werk in een supermarkt en heb een kind van 5.
Ja gek. Het leven draait op een lager pitje door en toch is de dag zo om. Het is hier al meer gezegd, scheelt enorm als verveling geen kans krijgt. In huize F. is verveling niet aan de orde.
rare tijden, ik heb dat ook. wij werken beide wel maar dan nog...
Het is ook hier zo dat de tijd lijkt te vliegen nu we meer aan huis zijn gebonden en meer vrije tijd hebben.
Er is geen verveling, dat zal het wel zijn.
Mooi plaatje, mag gerust blijven hangen!
Zo sta je op, rommel je wat rond, en hup, al weer naar bed. Ik werk 4 dagen in de week, maar dat de dagen voorbij vliegen is heel herkenbaar. Misschien juist omdat (relatief) minder wordt gedaan dan anders, minder te beleven. De dagen rijgen zich aaneen, als het ware. Tis rustig, maar nu mag t wel weer gewoon allemaal, wat mij betreft
Als je vervelen niet in je zit dan zal dat ook niet gauw gaan gebeuren. We passen ons ongemerkt aan bij de nieuwe situatie.
Misschien wilde je juist vasthouden aan het hoopgevende van Mei. Mooie plaat trouwens. Net als je kaart voor Zand, Water, Vuur.
Merk dat ik een paar stappen terug heb gedaan in mijn (geestelijke) gezondheid tijdens de 'lockdown'. Vrijwilligerswerk viel weg en dat was juist voor mij weer het openen van mijn wereld. Niemand gezien tijdens die periode, tot eind juni een vriendin me uitnodigde voor een BBQ in hun tuin. En oh ja, op Moederdag wel mijn kinderen in de tuin. En kleinkind. Leefde ik weer helemaal op. Maar ik heb geleerd om vooral wel contact te houden en wel naar buiten te gaan. En ja, de tijd ging snel. Maar dat is sowieso denk ik als je ouder wordt.
As long as there are kisses from your Hubby nothing can go wrong.
Ik heb me al die maanden nooit verveeld. In Stolwijk veel gelopen, echt onwijs veel, urenlang. Prachtig weer, schitterende natuur. Hier in ons Franse gehucht de eerste weken druk met ruimen maar nu is het een kwestie van bijhouden. Heerlijk de hele middag zitten lezen.
Een reactie posten